در این مطالعه، رابطه انرژی و رشد اقتصادی در چارچوب تابع تولید کاب داگلاس تعمیم یافته و با استفاده از تکنیک آزمون کرانه ای خودرگرسیون برداری با وقفه های گسترده به صورت کلی و بخشی و به تفکیک حامل های مختلف انرژی طی دوره زمانی 1353 تا 1389 در اقتصاد ایران مورد بررسی قرار گرفته است. رابطه کوتاه مدت و بلندمدت بین انرژی و رشد اقتصادی در کل اقتصاد و همچنین بخشهای کشاورزی، صنعت و خدمات و به تفکیک حامل های برق، نفت سفید، بنزین، گازوئیل، نفت کوره و گاز طبیعی برآورد گردیده است. با توجه به نتایج بدست آمده، تاثیر مثبت مصرف انرژی بر رشد اقتصادی در کل کشور و همچنین بخشهای مختلف کشور در کوتاه مدت و بلندمدت مورد تأئید قرار می گیرد. اما تاثیر مثبت تمام حامل های انرژی بر رشد اقتصادی کل کشور و رشد اقتصادی بخشهای مختلف، به جز بخش صنعت را نمی توان مورد تأئید قرار داد. تاثیر مثبت گازوئیل در بخش کشاورزی و بنزین در بخش های خدمات و کل کشور مورد تأئید قرار نمی گیرد.
