در این پژوهش از چارچوب ZIF-8 و گرافن اکسید به عنوان نانوکامپوزیت میزبان بازدارنده خوردگی بنزوتریازول (BTA) استفاده شد. با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی (FESEM) مجهز به طیف سنج پراکندگی انرژی پرتوX (EDS)، درستی فرایند سنتز نانوکامپوزیت تایید شد. بارگذاری بازدارنده بروی نانوکامپوزیت حامل با آنالیزFT-IR بررسی گردید. مخلوط اپوکسی حاوی نانوکامپوزیت بارگذاری شده با 5/1 درصد وزنی بر روی سطح آلیاژ فولادی از نوع تیغه ST-12 پوشش داده شد. به منظور بررسی خواص ضد خوردگی، نمونه ها در داخل محلول 5/3 درصد وزنی از NaClغوطه ور شده و بررسی های الکتروشیمیایی نظیر منحنی های تافل، طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی و نیز زاویه سنجی تماس از نمونه ها به عمل آمد. نتایج حاصل از این آزمون ها، بهبود مقاومت خوردگی پوشش های حاوی نانوساختار بارگذاری شده را نسبت به نمونه اپوکسی خالص نشان داد. ادغام بنزوتریازول همراه با گرافن اکسید و چارچوب فلز- آلی، اپوکسی را به یک پوشش هوشمند با ممانعت کنندگی فعال تبدیل کرد و باعث تقویت پوشش اپوکسی در برابر خوردگی شد.
