نظریه نسبیت عام بر بینش ما نسبت به جهان اطرافمان افزوده است. با این وجود، مشکلات و نقایص نظریه زمانی بروز می یابند که آن را برای توصیف پدیده ها در مقیاس انرژی های بسیار بالا یا فواصل بسیار کوتاه به کار می گیریم. ساختار فضا زمان در مقیاسهای حدود مقیاس پلانک کاملا فازی است و هندسه حاکم بر آن هندسه ی ناجابجایی می باشد. اشنایدر در سال ×××× به پایه ریزی فضای ناجابجایی پرداخت که اکنون به فضای ناجابجای اشنایدر معروف است و تمرکز اصلی آن بر ناجابجایی در خمینه های هم تافته است. خمینه همتافته خمینه ای بر اساس مختصات فضای فاز می باشد و در آن یک ساختار همتافته تعریف می گردد. در این رساله فیزیک سیاهچاله ها در فضای اشنایدر مورد بررسی قرار می گیرد. از آنجا که برشهای طبیعی نتیجه فشردگی خمینه های هم تافته در فضای اشنایدر می باشند، فیزیک سیاهچاله در چنین فضایی تحت تاثیر جدی این برشها قرار می گیرد. در این رساله ما نخست به فرمولبندی فیزیک سیاهچاله ها در یک خمینه هم تافته می پردازیم. سپس این خمینه را ناجابجا از نوع اشنایدر در فضای فاز در نظر می گیریم و فیزیک و ترمودینامیک سیاهچاله ها را در این فضا بررسی می کنیم. با محاسبه ی تابع پارش سیاهچاله ها در خمینه ی همتافته و بررسی نقش درهمتنیدگی ها، فاز نهایی تبخیر سیاهچاله های مقیاس TeV را مورد بررسی قرار می دهیم و امکان تولید و آشکار سازی چنین سیاهچاله هایی را در شتابدهنده های نسل بعدی مورد مطالعه قرار می دهیم. با توجه به اینکه فضا در ذات اصلی خویش ناجابجا است انتظار می رود این پایان نامه دریچه های جدیدی بر روی فیزیک سیاهچاله ها ی مقیاس TeV بگشاید. به خصوص فرمولبندی فیزیک و ترمودینامیک سیاهچاله ها در خمینه های هم تافته ی جابجا و ناجابجا ایده ی جدیدی است که در این رساله به طور خاص مورد توجه قرار می گیرد.
