در نظر گرفتن ابعاد اضافه برگرفته از وحدت گرانش با دیگر اندرکنش ها، دستیابی به چارچوب نهایی گرانش کوانتومی، و مشکلات اساسی در فیزیک ذرات و کیهان شناسی میباشد. توجه زیادی روی تأثیر این ابعاد اضافی بر نظریههای اصلاح شده گرانش متمرکز شده است. بررسی تحلیلی پدیدههای اخترفیزیکی مانند سایههای سیاهچاله، یکی از روشهای درک چگونگی تأثیر ابعاد اضافه بر نظریههای گرانشی اصلاحشده میباشد. هدف از این مطالعه استخراج یک متریک با ابعاد بالاتر برای یک جسم فشرده تاریک در نظریه اسکالر-تانسور- بردار و سپس بررسی رفتار شکل سایه برای این راه حل در این نظریه میباشد. ما روش کارتر را برای فرمولبندی معادلات ژئودزیک و روش همیلتون-ژاکوبی را برای یافتن مدارهای فوتون به دور این جسم فشرده تاریک در نظریه اسکالر-تانسور-بردار با ابعاد بالاتر اعمال میکنیم. سپس اثرات ابعاد اضافی و پارامتر این نظریه ) 𝛼 ( را بر روی اندازه سایه سیاهچاله بررسی میکنیم. در مرحله بعد، شعاع سایه این جسم فشرده تاریک با ابعاد بالاتر را با اندازه سایه سیاهچاله کلان جرم M87∗ که توسط تلسکوپ افق رویداد ثبت شده است مقایسه میکنیم تا قیدهایی برروی این پارامترها اعمال کنیم. ما دریافتیم که ابعاد اضافی در نظریه اسکالر- تانسور-بردار معمولاً منجر به کاهش اندازه سایه جسم فشرده تاریک MOG با ابعاد بالاتر میشود، در حالی که تأثیر پارامتر 𝛼 بر روی سایه این سیاهچاله قابل صرف نظر کردن است.
