کمیل دشتی رستمی

عارضه دیاستازیس رکتی شکمی، تعداد قابل توجهی از زنان را در دوره پس از زایمان تحت تاثیر قرار داده و با تقویت عضلات شکمی، راست نشستن، ورزش بعد از وضع حمل، فیزیوتراپی و تمرین پلانک، می‌توان فاصله دیاستازیس رکتی را کاهش داد. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر شش هفته تمرینات پلانک ایزومتریک و پلانک داینامیک بر روی بسته شدن راست شکمی در زنان مبتلا به دیاستازیس رکتی پس از زایمان بوده؛ تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از حیث روش تحقیق، نیمه‌تجربی می‌باشد. جامعه آماری شامل زنان مبتلا به عارضه دیاستازیس رکتی شکمی مراجعه کننده به باشگاه ورزشی تاپ تن شهر ساری در پاییز 1401 بوده که حداقل 5 ماه از زایمان آنها گذشته و روش نمونه‌گیری؛ بصورت هدفمند بوده که به تعداد 30 نفر (در سه گروه 10 نفره)، نمونه تعیین گردید. گروه پلانک ایزومتریک شامل شش هفته تمرینات پلانک کف دست، پلانک روی ساعد، پلانک روی TRX و پلانک روی بوسوبال با تکرار و زمانهای مشخص و گروه پلانک داینامیک بشرح تمرینات پلانک چرخشی، پلانک اسپایدرمن، پلانک ضربدری و جک پلانک در طول شش هفته و با تکرار مشخص، انجام شده و داده‌ها از طریق نرم افزارSPSS مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته و برای تحلیل داده‌ها از آنالیز کواریانس تک متغیره و آزمون دنباله ای بنفرونی استفاده گردید. آزمون فرضیه‌های پژوهش نشان داد، اختلاف میانگین متغیر بسته شدن راست شکمی بعد از اجرای برنامه تمرینی بین دو گروه کنترل با گروه پلانک ایزومتریک معنی‌دار نبوده، اما اختلاف میانگین این متغیر بعد از اجرای برنامه تمرینی بین گروه کنترل با گروه پلانک داینامیک و بین گروه پلانک ایزومتریک با گروه پلانک داینامیک معنی‌دار است، بطوریکه مقدار بسته شدن راست شکمی در گروه پلانک داینامیک، بطور معناداری از گروه‌های پلانک ایزومتریک و کنترل، بیشتر بوده است. لذا فرضیه‌های اصلی و ویژه دوم و سوم، تائید و فرضیه ویژه اول، رد گردید. در پایان با توجه به نتایج حاصل، پیشنهادات می‌گردد که زنان مبتلا به عارضه دیاستازیس رکتی شکمی، از تمرینات پلانک داینامیک برای بسته شدن راست شکمی، استفاده نمایند