ساق پا شایع ترین محل برای اختلالات مزمن ناشی از پرکاری است. این اختلالات بر اثر عوامل دورنی و بیرونی و اغلب توسط عوامل مختلف بصورت ترکیبی بوجود می آیند. شایع ترین علت خارجی تحت عنوان "خیلی شدید خیلی زود" ذکر می شود، یعنی افزایش خیلی سریع در مقدار و شدت تمرین، دویدن روی سطوح سفت و یخی، کفش های تمرینی نامناسب و تمرین در آب و هوای سرد. ناراستایی (malalignment) مهم ترین علت درونی است که شایع ترین انواع آن در پا است نظیر پرونیشن بیش ازحد(کف پای صاف طولی)، ناراستایی زانو نظیر واروس(پای پرانتزی) یا والگوس(زانوی ضربدری)، افزایش آنتورژن گردن استخوان ران با پنجه به داخل، تفاوت در طول پاها، توانبخشی نامناسب ساختار عضلانی بعد از آسیب یا جراحی قبلی. ورزشکاران در تمام ورزش هایی که در آن دویدن بخش مهمی از فعالیت است به اختلالات مزمن ناشی از پرکاری در ناحیه ساق پا مبتلا می شوند. شیوع آسیب های ساق پا در ورزشکاران تفریحی و رقابتی از 19/4درصد تا 79/3درصد و در ورزشکاران شرکت کننده در رشته سه گانه از 37 تا 91 درصد متغیر است.
