برای بررسی و تحلیل نظری در خصوص مسئله ی توسعه ی پایدار باید تمام عوامل و مؤلفه های تأثیرگذار در این حوزه را موردمطالعه قرارداد. ازآنجاکه این عوامل بسیار گسترده و مربوط به شاخه های مختلف دانش بشری هستند و هریک باید در حوزه ی مربوط به خود و توسط متخصصان ذی ربط موردمطالعه و پژوهش قرار بگیرد. در مطالعات و پژوهش های انجام گرفته در حوزه ی توسعه ی پایدار توجه بسیاری بر جنبه های تکنولوژیکی و زیست محیطی، عامل فرهنگ را در اولویت های پایین تری قرار داده و هنر به عنوان یکی از شاکله های مهم نظام فرهنگی و عرصه های مهم در بحث هویت، ازنظر دورمانده است. این پژوهش بر دو مؤلفه ی فرهنگ و هویت به عنوان عوامل تأثیرگذار در توسعه ی پایدار تمرکز کرده و نقش هنر را در ارتباط با این دو مؤلفه موردبررسی قرار می دهد. با توجه به اهمیت معماری در تاریخ هنر و تمدن ایران و ارتباط عمیق آن با فرهنگ در دوره های مختلف تاریخی، توجه این نوشتار بیشتر معطوف به معماری به عنوان یکی از رشته های هنری است. این پژوهش بر آن است تا اهمیت توجه به هنر به طور عام و معماری به طور خاص را در مطالعه ی فرهنگ و هویت به عنوان دو مؤلفه ی تأثیرگذار در توسعه ی پایدار را با استفاده از نظریه فرهنگ گئورگ زیمل نشان دهد.
