مرقع گلشن، میراث گرانبهای بازمانده از مکتب هندو ایرانی است، شاهکاری در نگارگری و کتاب آرایی محسوب می شود. گنجینه ، ای است که سالها مورد نقد و بررسی هنرشناسان قرار گرفته است. حضور هنرمندانی از دو ملیت ایرانی و هندی در دربار گورکانی سبب انتقال نقاشی هر یک از این دو گروه به نقاشی این عصر شد. تاثیر نگارگری ایرانی بر نقاشی هندی غالب بوده و نقاشی گورکانی م. عامل سومی بر نگارگری هند تاثیر گذاشت و 16 م. از نظر سبک و تکنیک، متأثر از سبک ایرانی بود. در اواخر قرن 16تا اوخر قرن ایران و اروپا است که در دوره جهانگیر شاه ، تاثیر هنر اروپایی در این دوره مشهود است. اثر مورد مطالعه ترکیبی از سه فرهنگ هند تصویر شده است. از آنجایی که در برگه ای از مرقع گلشن اقتباسی از چند حکاکی، روایات متعدد مذهبی و فرهنگ های متفاوت در یک کادر است این سوال مطرح می شود که در برگه ای از نسخه مرقع گلشن، روش اقتباس از روایت و تصویر تا چه اندازه با محتوای داستان هماهنگی دارد؟ بررسی اختلال در پیام اثر، با ، هدف از مطالعه این پژوهش، خوانشی جدید از اثر اقتباسی و دست کاری آن برای ارتباط فرهنگ ها توجه به ترکیب چند فرهنگ با ادبیات وموضوع متفاوت خواهد بود. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی و تاریخی با رجوع به اصل اثر، روایات و تصاویرمشابه مورد اقتباس شده، بررسی تصاویراز لحاظ موضوع، ادبیات و فرهنگ و نحوه ی ارتباط آنها تبیین شده است. در نهایت این نتیجه حاصل شده است که اقتباس از روایت و تصویر با محتوای داستان با توجه به ضرورت تحول نقاشی و رفع مسائل فنی تصویرگران در شرایط فرهنگی و اجتماعی دوره جهانگیر شاه، هماهنگ است و ترکیب چندین روایت با مضامین مختلف سبب اختلال در پیام اثر به مخاطب است. ، فرهنگی و داستانی در یک قاب
