مکتب سوررئالیسم (فراواقع گرایی) از جنبش های هنری مدرن است. که وسعت بسیاری در ادبیات و هنرهای تجسمی در دوران معاصر داشته است. و تاثیرات بسیاری در کشورهای غرب و شرق گذاشت. شروع خود را از کشور فرانسه آغاز می کند و در اکثر مناطق چه در غرب و چه در شرق بال و پر می گیرد. از جمله این کشورها، سرزمین ایران است که در دوران معاصر، هنرمندان زیادی در این مکتب از خود به جای گذارد. در دهه های 1320 تا 1350 هجری شمسی، هنرمندان ایران تاثیرات زیادی از هنر مدرن غرب پذیرفتند. یکی از این تاثیر پذیری ها، بازتاب مکتب هنری سوررئالیسم در هنرمندان ایران بوده است، که در امتداد یک فرهنگ بومی صورت پذیرفته است، و در آن شیوه ظاهری و مفهومی را به خوبی می توان مشاهده کرد. هدف نگارنده در این مقاله- که به روش توصیفی و تحلیلی انجام گردید- تحلیل و بررسی آثار نقاشی سوررئال ایرانی در دهه های 1330 تا 1350 هجری شمسی است. که هم از تغییر و تحولات این آثار سخن می گوید و هم از میزان تاثیرپذیری آن. با توجه به اینکه سوررئالیسم غرب توانسته بود در آن دهه ها بر هنرمندان ایران تاثیر بسیاری بگذارد و عنوان خود را در همه نقاط تاثیرپذیرفته متداول کند، همین تاثیر پذیری خود توانسته بود به یک مکتب مستقل با هویتی ایرانی تبدیل شود و یک سوررئالیسم نو با فرهنگ و خلاقیت ایرانی پدید آورد. نگاهی به تاریخ ورود مکتب سوررئالیسم در ایران و معرفی هنرمندان برگزیده، ارائه چند از آثار آن ها و تطبیق و شیوه ترسیم آثار هنرمندان سوررئالیست ایران و غرب، چه از نظر تکنیکی وچه از نظر محتوایی در این مقاله مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است.
