طرحهای توسعه شهری که در حال حاضر برای شهرهای ایران تهیه میشود به شدت نگاه کالبدی و فیزیکی دارند. حاصل تمامی تمهیدات آنان به تقسیم بندی زمین بر اساس استانداردها و سرانه ی کاربریها ختم میشود. اما دراین بین آنچهحاصل شده است شهر ایرانی حاضر را به یک شهر رقابت ناپذیر و بی رونق که مباحث اقتصاد شهری در آن درنهایت امر به پخش چند کاربری تجاری بر اساس سرانه در سطح شهر منجر شده است. مسئله اینجاست که وقتی از اقتصاد شهری سخن به میان میآید بررسی مؤلفه ها و عناصری ضرورت دارد، اما نادیده گرفته میشوند. درحالیکه قرار است راهبردها و سیاستهای اتخاذشده در مطالعات اقتصادی به رونق اقتصاد شهر کمک کند، ضروری است سهم این مطالعات مشخص شود. مسئله دیگر این است که جمع آوری برخی داده ها و بررسی آنها تقریباً در دستور کار و شرح خدمات تمامی طرحهای توسعه شهری ایران وجود دارد اما شکاف وضع موجود اقتصاد شهرهای ایران با وضع مطلوب بسیار عمیق است. مثلاً آنچه در حال حاضر در طرح توسعه شهر آمل (طرح جامع شهر آمل) در بخش جمع آوری داده ها و شناخت خصوصیات اقتصادی شهر موردبررسی قرار می گیرد شامل اوضاع کلی اقتصادی شهر از حیث بخشهای عمده اقتصادی، بررسی کلی گروههای عمده شغلی، بیان میزان شاغلین و بیکاران شهر و درنهایت قیمت و ارزش زمین و مسکن و عوامل مؤثر بر آن است. در بخش تحلیل داده ها میتوان استفاده از فن های مختلف جهت مدلسازی و پیشبینی روند اقتصادی آینده شهر را مشاهده نمود. سؤال اینجاست، تمامی این بررسیها و تحلیلها چگونه در بهبود عملکرد و توسعه اقتصادی شهر در قالب برنامه کاربری زمین پیشنهادی نمود پیدا میکند؟ آیا درنهایت امر تأثیری بر بهبود و توسعه اقتصاد شهر میگذارد؟ پاسخ منفی به این پرسشها زمینه ذهنی پژوهش حاضر را بدین سان شکل میدهد؛ که سهم مطالعات اقتصادی در طرحهای توسعه شهری ایران و بریتانیا چگونه است؟ به نوعی در کشور بریتانیا چه داده های اقتصادی موردبررسی، تحلیل و مدلسازی قرار میگیرد و چگونه پیشنهادها حاصل از این تحلیلها و مدلسازیها در قالب برنامه کاربری زمین پیشنهادی به روند اقتصادی شهر سمت وسو میدهد و آن را تحت تأثیر قرار میدهد؟ چه دانش اقتصادی از قبال طرحهای توسعه شهری کسب میشود و چگونه گرایش اقتصادی یک شهر از این طرحهای توسعه مشخص شده و درنهایت امر حاصل این موارد چه تأثیری در سیاستگذاریهای اقتصادی طرحهای توسعه شهری دارد.
