فاکتورهای زیست محیطی از جمله شوری و دما میتوانند بر فیزیولوژی و کارایی رشد در ماهیها مؤثر باشند، از اینرو ممکن است بسیاری از اندامهای داخلی آنها از جمله آبشش دامنه وسیعی از تغییرات مورفولوژی و عملکرد را نشان دهد. بدین منظور بچه ماهیان به مدت 21 روز در گروههای دمایی 20، 25 و 30 درجه سانتیگراد در سه سطح شوری صفر، 5 و 10 ppt نگهداری شدند و تغییرات بافتی آبشش آنها مورد بررسی قرار گرفته است. نمونهبرداری در روزهای 7 و 21 انجام شد، نمونهها پس از بیومتری آبشش آنها جدا و در محلول بوئن به مدت 48-24 ساعت فیکس گردید. به منظور بررسی سلولهای کلراید در بافت آبشش ماهی از رنگ آمیزی پاس– هماتوکسیلین (PAS) استفاده شد. نتایج نشان داد که تعداد و مساحت سلولهای کلراید با بالا رفتن شوری و دما افزایش یافت و بیشترین تعداد و مساحت سلولهای کلراید در دمای 30 درجه سانتیگراد و شوری ppt10 مشاهده شد. در مجموع میتوان بیان کرد که تعداد و مساحت سلولهای کلراید آبشش تحت تأثیر توام دو فاکتور محیطی شوری و دما قرار دارند.
