سلاجقه روم که از بازماندگان سلجوق بن دقاق از سرکردگان قبایل ترک اغوز بودند و به علت سیل عظیم مهاجرت ها با ایران که عواقب وخیمی از لحاظ سیاسی اقتصادی برای سلاجقه بزرگ به همراه داشت بعد از پیروزی در نبرد ملازگرد و شکست رومانوس دیوجانس امپراتور بیزانس زمینه ورود آنها به آسیای صغیر فراهم شد سلجوقیان روم باحضور فعال در منطقه آناتولی حکومتی گسترده تشکیل دادند و عمر نسبتأ طولانی یافتند؛ اما این سلسله نیز همانند دیگر سلسله ها دچار فراز و نشیب هایی بود که بارها در لبه پرتگاه قرارگرفته و سقوط آن حتمی به نظر می رسید، عواملی این فرصت را در اختیار این سلسله گذاشتند که بعد از انقراض سلجوقیان بزرگ نزدیک به سه سده به حکم رانی خود ادامه دهند، به طوری که بزرگ ترین امپراتوری را در این منطقه به وجود آوردند. بر این اساس پژوهش حاضر درصدد است تا به بررسی عوامل مؤثر بر تداوم حکومت سلاجقه روم در آسیای صغیر بپردازد. پژوهش حاضر سعی کرده با کمک منابع معتبر تاریخی از قرون میانه ایران و ترکیه قدیم و استفاده از منابع مطالعاتی فارسی و ترکی مختص دوره سلجوقیان ایران و روم به عوامل و دلایل تداوم این حکومت به مدت دو و نیم سده در آسیای صغیر بپردازد. مطالعه این شاخه از سلجوقیان در آسیای صغیر به ما نشان می دهد برای تداوم حکومتی در چنین منطقه ای تنها فتح سیاسی و نظامی کار ساز نیست و نیازمند بکارگیری امور مذهبی اجتماعی و اقتصادی برای تثبیت موجودیت خود هستن و برای ما آشکار می شود که سلاطین سلجوقی روم با پی بردن به این مسئله این اقدامات را سر لوحه کار خود قرار داده اند. در این پژوهش سعی شده با روش توصیفی ـ تحلیلی به عوامل و زمینه تداوم این حکومت پاسخی در خور داده شود. بنابراین پس از ارایه مقدماتی در مورد چگونگی ورود ترکان سلجوقی به ماورالنهر و تشکیل حکومت سلجوقیان بزرگ با ذکر پادشاهان این سلسله، در مورد چگونگی تشکیل حکومت سلاجقه روم در آسیای صغیر توضیحاتی داده می شود سپس به ترتیب از عوامل و دلایلی که در تداوم این حکومت نقش مهمی ایفا کرده اند، سخن رفته و مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است.
