با ظهور دین اسلام و اغاز رسالت حضرت محمّد(ص) در شبه جزیره ی عربستان وایجاد نخستین حکومت اسلامی و اعلام دین اسلام به عنوان یک دین جهانی ، عصر فتوحات و نشر و گسترش دین جدید در خارج از محدوده ی عربستان در سرزمین های دیگر که شامل اقوام و ملل گوناگون با تمدّن، فرهنگ ، اعتقادات و آیین های مختلف بودند، آغاز گردید. پس از فتح بین النهرین ، شام و ایران، گسترش و نشر دین اسلام توسّط اعراب مسلمانان و مجاهدین اسلامی، پس از خلافت خلفای راشدین و شروع سلسله ی اموی در ماوراء النهر، شرق خراسان، نواحی سند وپنجاب و غرب شبه قارّه هندوستان، ادامه یافت و در گذر سالیان اکثر ملل و نژادهای گوناگون بشری در آن نواحی به دین جدید گرویدند. تنها یک قوم از ملل عجم به نام الینایی ها در مناطق هندوکش و گندهارای قدیم که در شرق افغانستان کنونی، موقعیّت دارد از قبول دین جدید و ترک نمودن آیین های باستانی اجدادی خود، سرباز زدند و نسل آنها به مدت هزار ودویست سال در برابر نفوذ و گسترش دین اسلام، مقاومت نمودند. از این رو از طرف مسلمانان حاکم به کافر و سرزمین شان به کافرستان موسوم گردید. در این پژوهش در صدد هستیم تا به علل و عوامل موثر مقاومت قوم الینا( کافرهای هندوکش) در برابر فتوحات لشکریان اعراب در قرون نخستین ظهور اسلام و حکومت های اسلامی به ویژه غزنویان،تیموریان ، گورکانیان و سایر حکومت های منطقه ای مسلمان تا سال 1896 میلادی و چگونگی نفوذ و گسترش دین اسلام در این مقطع زمانی و فتح کافرستان توسّط امیر عبدالرحمن خان بارکزایی، پادشاه وقت افغانستان با توجه به سیاستهای خاصّ منطقه ای و جهانی دول امپریالیستی حاکم به ویژه بریتانیا و روسیه تزاری در قرن نوزدهم ، بپردازیم و در این پژوهش بعد از گردآوری اطّلاعات از منابع اصلی و مطالعاتی موجود و جمع بندی هر یک از آنها از روش توصیفی – تحلیلی در تدوین آن بهره گرفتیم.
