آل بویه از خاندان های ایرانی در سده چهارم و پنجم ه.ق بودند که از سال 321 تا 448 ه.ق توانستند بر مناطق وسیعی از ایران و عراق حکمرانی کنند و قدرت سیاسی و مذهبی خلفای عباسی را در دست بگیرند. بویهیان پس از آنکه در سال 334ه.ق موفق شدند بر بغداد مسلط شوند با چالش های مختلف سیاسی و مذهبی روبرو شدند که بعضاً باعث آشفتگی و مشکلات در قلمرو حکومت آنان شد. پژوهش پیش رو درصدد آن است که با بررسی چالش های سیاسی نظیر شورش ها، روابط با حکومت های همجوار و همچنین بررسی اختلافات سران سپاه که بعضاً با سوء تدبیرها و تصمیم گیری های نادرست گرفته شد را مورد بررسی قرار دهد. در زمینه مذهبی نقش عوام شیعیان و حکام آل بویه در به وجود آمدن اختلافات مذهبی مورد بررسی قرار می گیرد. در این دوره با توجه به فضای تساهل گری مذهبی که به وجود آمد باعث ورود اقلیت های مختلف دینی و مذهبی در اداره امور مملکت و همچنین باعث توسعه و گسترش مکتب شیعه شد. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی-تحلیلی خواهد بود. در این روش محقق سعی دارد با استفاده از منابع دست اول تاریخی چالش های سیاسی و مذهبی که در طی حکومت آل بویه از سال های 334 تا 372 ه.ق در بغداد به وجود آمد را مورد تحلیل و بررسی قرار دهد .
