جایگزین ها اجزای مهمی در مهندسی بافت هستند که در سیستم های بازیابی و بازسازی بافت های آسیب دیده استفاده می شوند. با توجه به مشکلات موجود در مواد تک فاز نظیر شکنندگی و شکل دهی دشوار سرامیک ها، همچنین زیست فعالی ضعیف و انعطاف پذیری مطلوب پلیمرها، کاربرد جایگزین های نانوکامپوزیتی شامل یک فاز پلیمری زیست سازگار و زیست تخریب پذیر و جزء معدنی زیست فعال نظیر شیشه زیست فعال، در مهندسی بافت استخوان توسعه یافته است. ترکیب خواص زیست سازگاری، زیست فعالی و استخوان سازی مناسب شیشه زیست فعال با خواص مکانیکی خوب پلیمرها، نانوکامپوزیت های آن ها را نامزدهای خوبی برای بازسازی بافت استخوان به شکل جایگزین ساخته است. در این پژوهش، ساخت نانوکامپوزیت هیدروژلی زیست تخریب پذیر جدیدی بر پایه دکستران به عنوان پلیمر زیست سازگار با ترکیب پودر شیشه- سرامیک زیست فعال در مقیاس نانو، در حضور اپی کلروهیدرین به عنوان عامل شبکه ای کننده، مورد بررسی قرار گرفته است. خصوصیات شیمیایی، ساختار، خواص مکانیکی و رفتار تورمی چندین هیدروژل کامپوزیتی آماده شده با مقادیر مختلف شیشه- سرامیک زیست فعال، توسط طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (FT-IR)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، پراش اشعه ایکس (XRD)، آزمون گرما وزن سنجی (TGA) و همچنین آزمون استحکام فشاری بررسی شده است. علاوه بر این، رفتار زیستی نمونه ها پس از غوطه ور شدن در محلول شبیه سازی شده بدن (SBF) بررسی شده و زیست سازگاری هیدروژل های کامپوزیتی نیز توسط آزمون MTT ارزیابی شده است. براساس نتایج و با توجه به تخلخل کافی، تورم، استحکام، زیست فعالی و زیست سازگاری مناسب، جایگزین های تهیه شده می توانند نامزدهای مناسبی برای کاربردهای مهندسی بافت استخوان باشند.
