رشتۀ ادبیات در دانشگاه های معتبر دنیا با سرفصلهایی بهروز و کاربردی پیش میرود. دانشگاه در عصر جدید به نهادی تبدیل شده است که بر کارآفرینی، تولید فکر، نوآوری، ایدهمحوری و خالقیتمحوری، استفاده از ظرفیتهای بینارشتهای و برخوردار از تفکری در تعامل با جهان تأکید دارد. در این میان رشتۀ دانشگاهی ادبیات نیز در بسیاری از دانشگاههای پیشرفته در تالش است خود را به رویکردهای جدید دانشگاه نزدیک کند؛ موضوعی که بررسی سرفصلهای ادبیات در این دانشگاه نمایانگر آن است. با وجود این، این دانشگاهها همچنان بهدنبال کسب مشروعیت آکادمیک بیشتری هستند. بحثهایی که از 151 سال پیش در زمینههایی همچون تعریف ادبیات به ای مثابه رشته آکادمیک و ماهیتِ علمیِ پژوهشهای ادبی آغاز شد، هنوز هم ادامه دارد. استین هاوگم اولسن استاد ادبیات انگلیسی و نویسندۀ کتابها و مقاالت زیادی در مجالت معتبر جهان در زمینۀ فلسفۀ ادبیات، زیباییشناسی ادبی و ... است. او در این مقاله بر آن است که سیرِ تطور مطالعات ادبی» « را بررسی کند و این بحث را از گفتوگوهایی که در در دانشگاه 1881دهۀ های آکسفورد و کمبریج در زمینۀ ماهیتِ آکادمیک رشتۀ ادبیات و نقد ادبی آغاز شد تا دهههای اخیر دنبال میکند. تأکید مقالۀ اولسِن بر این است که مطالعات ادبی اگر بخواهد بهدنبال کشف معنای آثار ادبی باشد، این معنا را از هر راهی با هر نظریهای بخواهد بهدست بیاورد، درنهایت چیزی است که هر خوانندۀ خوبی میتواند انجام دهد. مسئلهای که از جملۀ مهمترین دالیل برای ماهیتِ متفاوت رشتۀ ادبیات در دانشگاههای معتبر دنیاست. ادبیات در این دانشگاهها در پیوند با کلِ فرهنگ، در پیوند با موسیقی، معماری، علم، سینما، نقاشی و ... در نظر گرفته میشود و درصدد است به شناختی از گفتمانهای فرهنگی دست یابد. زیرا آثار ادبی بخشی از گفتمان فرهنگی و هنریِ بزرگتری هستند که بدون در نظر گرفتن آن گفتمانها نمیتوان به شناخت کامل ادبیات و فرهنگ دست یافت. تالش برای دستیابی به معنایِ یک اثر نمیتواند فعالیتی اثربخش و آکادمیک در معنایِ امروزین دانشگاه به شمار آید. )ارجاعات مترجم از ارجاعات نویسندۀ مقاله با درج نام « مترجم» متمایز شده است
