تفسیر به معنای تلاش برای درک مفهوم مبهم و مدلول حقوقی و قراردادی است. قراردادهای بیمه معمولاً قراردادهای الحاقی‌اند، لذا قراردادهای بیمه به دلیل وجود موقعیت نابرابر قراردادی، مستلزم نوعی اصول و قواعد تفسیری حمایتی هستند که از بیمه‌گذار حمایت کند. دکترین تفسیری قراردادهای بیمه از نظر شیوۀاعمال و زمان کاربرد به دو دسته، دکترین سنتی یا اولیه و دکترین نوین یا ثانویه تقسیم میشود. دکترین اولیه، روش سنتی تفسیر با هدف کشف قصد طرفین به‌وسیلۀ ابزارهای قراردادی است و در درجۀ اول اعمال می‌گردد؛ ولی در مواردی که رفع ابهام‌ها از طریق این دکترین ممکن نیست، دکترین ثانویه اعمال میشود. دکترین ثانویه شامل دکترین تفسیر علیه بیمهگر و دکترین انتظارات معقول می‌باشد که هرکدام ماهیت ویژۀ متفاوتی دارند.
