رشد و توسعه کاربری ها در نواحلی ساحلی به سبب افزایش جمعیت شهر های ساحلی به همراه پتانسیل توریستی این مناطق و همچنین ضرورت های بایسته به جهت حفظ و بقاء اکوسیستم های دریایی و ساحلی موجب ایجاد تعارضات متعدد در نوع ، روش و مدت زمان بهره برداری از این اکوسیستم ها شده است به نحوی که در سال های اخیر نبود یک روند یکپارچه جهت برنامه ریزی و بهره برداری از این منابع و مواهب خداوندی موجب ایجاد یک بهم ریختگی فضایی در طول کرانه ساحلی شده و در حقیقت تصاعد هندسی اثرات این بهم ریختگی موجبات ایجاد یک آنتگونیسم فضایی و عدم تحقق استفاده حداکثری و پایدار آن را فراهم نموده است لذا در حال حاضر ضرورت ایجاد یک رویه ای علمی و اجرایی یکپارچه جهت مدیریت این منابع بیش از هر زمان دیگر احساس می شود.
