دریای خزر به عنوان بزرگترین آبگیر بسته دنیا در منطقه ژئوپلتیک بسیار مهم اوراسیا قرار دارد، پنج کشور آذربایجان، ایران، ترکمنستان، قزاقستان و روسیه کشورهای ساحلی پیرامون این دریاچه هستند. دریای خزر، کانون بیضوی ژئواستراتژیک میان قاره آسیا و اروپا است که شش درصد ذخایر گاز و چهار درصد منابع نفتی دنیا در این منطقه تمرکز دارد. دریای خزر با طول 1200 کیلومتر به موازات نصف النهار کشیده و این موضوع سبب تاثیر عوامل اقلیمی مختلف و شرایط هیدرولوژیک متنوع در آب های ساحلی آن شده است. شوری بسیار کم آب دریای خزر (معادل 30 درصد آب اقیانوس ها) سبب توجه کشورهای حاشیه آن برای استفاده از منابع آب غیر متعارف خزری شده است. در حال حاضر نیز با روند افزایش جمعیت و تغییرات آب و هوایی و تغییر در الگوی مصرف، زندگی انسان ها به سمتی پیش می رود که تأمین آب به مهمترین دغدغه حیات در سال های آینده تبدیل خواهد شد. در این شرایط شناسایی منابع آبی جدید، کاهش اتکا به منابع آبی زیرزمینی و توجه به مصرف بهینه از رویکردهای مورد توجه جهت مدیریت منابع آب به شمار می رود.
