حبیب حمیدی نژاد

داروی دوکسوروبیسین ) DOX ( که برای درمان تومورهای بدخیم سرطان استفاده میشود، دارای سمّیت بالایی است که با کنترل رهایش دارو به سلولهای تومور، در زمان و مکان مناسب، میتوان شاهد کاهش سمّیت داروی آزادشده و اثرات جانبی آن بود. در این پژوهش، به بررسی رهایش داروی دوکسوروبیسین از نانوالیاف DOX/2SiO ، در شرایط آزمایشگاهی، پرداخته شد. نانوالیاف حاصل از نانوذرات DOX/2SiO ، به روش الکتروریسی، برای بررسی رهایش داروی ضدسرطانی دوکسوروبیسین، استفاده شد. با استفاده از آنالیز پراش پرتو ایکس ) XRD ،) الگوی پراش نانوالیاف DOX/2SiO ، مؤید ماهیت آمورف برای 2SiO بود. بررسی میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدانی ) FESEM (، نشان داد که قطر و طول تقریبی نانوالیاف، بهترتیب 400 - 300 نانومتر و چند ده میکرومتر است. بر مبنای آنالیز طیفسنجی پراش انرژی ایکس ) EDX (، مقدار عناصر سیلیکون، اکسیژن، کربن، نیتروژن و کلر موجود در نمونهها، بهترتیب: 18 / 30 ، 84 / 31 ، 83 / 29 ، 41 / 4 و 75 / 3 درصد بود. آنالیز Xmap ، توزیع همگنی از عناصر سیلیکون، اکسیژن، کربن، کلر و نیتروژن را در نانوالیاف، نشان داد. گونههای عاملی و پیوندهای شیمیایی نانوالیاف، با آنالیز طیفسنجی مادونقرمز تبدیل فوریه ، (FT-IR) آشکارسازی شد و نتایج، نشان داد که سیلیکون، دارای قلههایی در 1-cm 1090 و 1-cm 804 ، مربوط به ارتعاشهای کششی نامتقارن و کششی متقارن در پیوند –SiSi–O است و ارتعاشاتی از OH–Si ، در محدوده 3200 و 1-cm 3600 ، ظاهر شد. نتایج، نشاندهنده رهایش آهسته و پیوستهای از دارو، در شرایط آزمایشگاهی و دمای 37 درجه سلسیوس و pH برابر 4 / 5 است که میتوان از DOX/2SiO ، بهعنوان حامل دارو در سامانههای درمان هدفمند داروهای ضدسرطان، استفاده کرد.