روستای فیروزجاه در بخش بندپی شرقی در شهرستان بابل واقع شده است. حصار بلند البرز در بخش جنوبی این ناحیه مانع از خروج رطوبت و بخار ناشی از دریا می گردد. در نتیجه رطوبت و بارندگی زیاد دو عامل اصلی شکل گیری معماری و خانه سازی این روستا به حساب می آید. به همین خاطر بافت روستایی باز است و جهت بهره بردن از حداکثر کوران و تهویه و جلوگیری از راکد ماندن رطوبت، اجزای تشکیل دهنده محیط های مسکونی به صورت پراکنده در محوطه مستقرشده اند. به علاوه در معماری این منطقه از عناصری به منظور دفع رطوبت و حداکثر تهویه و هدایت باران و آب های سطحی بهره برده شده است تا بدین گونه معماری همساز با اقلیم شکل پذیرد. علاوه بر رعایت عوامل کیفیت بصری و هماهنگی با طبیعت پیرامون، شرایط آسایش برای ساکنین نیز فراهم گشته است. ازجمله این عناصر و راهکارهای اقلیمی عبارت اند از: ایوان، کرسی چینی، پیش آمدگی سقف ها، بافت پراکنده بناها، فرم خطی و... که متعاقبا به معرفی هریک پرداخته شده است. تحقیق پیش رو با تبیین و توضیح پیرامون ویژگی های معماری بناهای مسکونی اقلیمی، سعی بر آن دارد تا تصویری کلی از معماری روستای فیروزجاه که طبق شرایط اقلیمی منطقه شکل گرفته ارائه دهد. همچنین این پژوهش درصدد پاسخ به این سؤال است که چگونه می توان از این ملاحظات و عناصر اقلیمی به کاررفته در معماری خانه های همساز با اقلیم در خانه های نوساز بهره برد تا در کنار هدف اصلی پژوهش که ایجاد کوران و کنترل رطوبت آزاردهنده به واسطه بهره گیری از الگوی خانه های اقلیمی است، به رفع معضل تخریب محیط زیست به واسطه کاربرد مصالح نامرغوب و غیربومی نیز تا حدی پاسخ داده شود. روش به کار گرفته در مقاله روش توصیفی تحلیلی است و از مطالعات کتابخانه ای و مصاحبه به عنوان ابزار گردآوری بهره گرفته شده است. جامعه آماری تحقیق افراد ساکن دوخانه بومی و اقلیمی روستا میباشد. نتیجه و جمع بندی مقاله نیز در پی ارائه پیشنهاد ها و راه حل هایی در خصوص به کارگیری تمهیدات اقلیمی به منظور ایجاد کوران و کنترل رطوبت است.
