نور طبیعی یکی از تأثیرگذارترین عوامل محیطی بر روند طراحی منازل مسکونی درگذشته بوده است که در معماری معاصر، به دلیل پیشرفت تکنولوژیهای مربوط به ساختمان و کاهش جبر محیطی، کمتر موردتوجه قرار میگیرد. دغدغه اصلی پژوهش حاضر، بررسی تأثیرات نور طبیعی بر کیفیت زندگی در نشیمن ساختمانهای مسکونی و کشف محدودیتهای موجود بر سر ورود کافی نور در این فضاهاست. در راستای دستیابی به این مهم، پس از انجام مطالعات کتابخانهای، با طرح دو پرسشنامه، جامعه معماران و ساکنین ساختمانهای مسکونی مورد پرسش قرار گرفتند. به این امید که با کشف عوامل و محدودیتهای موجود بر ورود مقدار کافی نور طبیعی در ف ای نشیمن، بهعنوان اصلیترین فضای حضور انسان در منزل، بتوان راهی در طراحی آگاهانهتر نسبت به این موضوع، در دنیای معاصر ایجاد کرد. نتایج حاکی از آن است که اکثریت افراد، میزان قابلیت ورود نور طبیعی به نشیمن منازل خود را مناسب میدانند و یکی از اصلیترین عوامل محدوده کننده بر ورود نور روز را، عدم علاقه به دیده شدن از بیرون خانه و درنتیجه کنار نکشیدن پردهها میدانند. همچنین معماران نیز در حین طراحی، با عوامل دودکنندهای همانند کم بودن طولی از زمین که قابلیت نورگیری دارد مواجه میشوند که ناشی از افزایش جمعیت و کاهش اراضی قابل ساخت تلقی میشود.
