سیدابراهیم قدسی

جرائم مربوط به صوت و تصویر ب هویژه در زمین هی عفت و اخلاق عمومی، به عنوان یک عمل ناپسند اجتماعی و فرهنگی همیشه به نوعی مبتل ی به تمام جوامع بوده است. در ایران نیز با توجه به صراحت قرآن کریم مبنی بر حفظ عفت و اخلاق عمومی و وجود روایات فراوان در این رابطه، سعی در جرم شناختن ای نگونه اعمال شده است. به دلیل اهمیت موضوع قبل و بعد از انقلاب نسبت به آن جر مانگاری شده است. علی رغم این که حفظ عفت و اخلاق عمومی در همه زما نها به ویژه برای افراد مسلمان حائز اهمیت بوده؛ ولی به دلایل گوناگون برخی افراد از طرق مختلف اقدام به تخریب و خدش هدار کردن این نهاد مقدس می کنند. مهم ترین و عمد هترین ابزاری که مستمسک ای نگونه افراد قرار گرفته، استفاده از نوار و فیل مهای مبتذل و مستهجن م یباشد که در مقررات موجود نسبت به جرم انگاری آن سکوت اختیار شده است. در قوانین جاری کشور دو مصویه وجود دارد، 1375 و قانون نحو هی مجازات /03/ که ماد هی 640 قانون مجازات اسلامی مصوب 02 1386/10/ اشخاصی که در امور سمعی و بصری فعالیت غیرمجاز م یکنند مصوب 16 می باشد. از آ نجایی که ظاهراً میان آن دو تعارض به چشم م یخورد و مانع رسیدن به اهداف قانو نگذار در جر مانگاری جرائم صوتی و تصویری م یشود در این مقاله ابتدا به تجزیه و تحلیل قوانین و مقررات حاکم بر این نوع فعالی تها و احراز این که میان آ نها هی چگونه تعارضی وجود ندارد و سپس غنا و احکام آن، حکم تصویر و نگ هداری آثار سمعی و بصری مبتذل و مستهجن در فقه اسلامی، پرداخته م یشود