با توجه به افزایش نیازهای اطلاعاتی درباره فرآیندها و عملیات واحدهای تجاری، اینگونه استنباط میشود که صورت های مالی به شکل سنتی نمیتواند نیازهای گوناگون استفاده کنندگان را تامین کند زیرا گزارشگری مالی سنتی بدون محدودیت نمیباشد. منتقدان چنین گزارشگری ضعف آن را در نبود اطلاعات غیرمالی کافی و داده های پیش آگهی شده میدانند. اگرچه چنین اطلاعاتی برای ارزیابی جامع شرکت های تجاری، جذابیت سرمایهگذاری و رقابتپذیری بسیار ضروری میباشد، نگرانی های زیادی وجود دارد که گزارشگری سنتی شرکت ها برای پاسخگویی به نیاز های اطلاعاتی ذینفعان کافی نمیباشد، در نتیجه موضوع جدیدی تحت عنوان گزارشگری یکپارچه برای پوشش ضعف های گزارشگری سنتی بوجود آمده است. بطور کلی فرآیند گزارشگری یکپارچه باید توسط افراد و گروه های استراتژیک و مالی با تسلط بر درک افشای اطلاعات غیرمالی در شرکت ها طراحی و بسط یابد. در این مقاله، اطلاعاتی در خصوص ویژگی های گزارشگری یکپارچه و اطلاعات استراتژیک و همچنین ضرورت گزارشگری یکپارچه و سیر تکامل آن ارائه میشود و در نهایت چالش ها و مشکلات این مبحث به ویژه در ایران مورد بررسی قرار میگیرد.
