امروزه شاهد وقوع بحران های تجاری در سراسر دنیا هستیم. شدت گرفتن رقابت در عرصه صنایع باعث شده است، بسیاری از شرکتها ورشکست شده و از چرخه رقابت خارج شوند. این امر موجبات نگرانی صاحبان سرمایه و به طور کلی جامعه را فراهم آورده است. همچنین بحران مالی و در نهایت ورشکستگی می تواند زیان های هنگفتی را برای سهامداران، سرمایه گذاران، اعتباردهندگان، مدیران، کارکنان، عرضه کنندگان مواد اولیه و مشتریان در پی داشته باشد. یکی از عوامل اصلی بحران مالی و به دنبال آن، ورشکستگی شرکت ها، اعمال نکردن کنترل از طرف ذینفعان مختلف شامل سهامداران، اعتباردهندگان، مدیران، کارگران و عرضه کنندگان است. طی چند دهه اخیر ایجاد و حمایت از بنگاه های کوچک و متوسط یکی از ارکان مهم توسعه اقتصادی کشورها بوده است. بنابراین در عصری که شرکت ها برای بقا در بازارهای رقابتی با چالش های فراوانی روبرو هستند؛ سلامت مالی و شناسایی عواملی که منجر به بحران های مالی می شوند از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد. بحران مالی، خود را به سرعت نشان نمی دهد، بلکه در میان حجم انبوهی از اطلاعات مالی و غیرمالی خود را مستتر می سازند. یکی از راه هایی که با استفاده از آن می توان اقدام به بهره گیری مناسب از فرصت های سرمایه گذاری و همچنین جلوگیری از به هدر رفتن منابع کرد، شناسایی عوامل ورشکستگی است. شناخت متغیرهای اثرگذار بر ورشکستگی همانند زنگ خطری، مشکلات نهفته در ساختار مالی را آشکار می کنند و امکان عکس العمل به موقع را برای مدیران، سرمایه گذاران و سایر افراد و مراجع ذینفع فرآهم می آورد. در این مقاله، ابتدا به تعریف و سیر بوجود آمدن درماندگی مالی و احیای شرکت های کوچک و متوسط بحران زده مالی در کشور ما پرداخته می شود و نیز عوامل تعیین کننده در این امر و همچنین وضعیت شرکت ها بعد از بحران زدگی مالی مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. و در نهایت به اقداماتی جهت خروج از بحران مالی این شرکت ها با چشم انداز صنعت ایران می پردازیم.
