قدرت اله برزگر

تعامل حاکمیت شرکتی و مسئولیت اجتماعی شرکتی، به ویژه در زمینه شرکت های چندملیتی و فراملیتی که به دلیل ماهیت خود در کشورهای مختلف فعالیت می کنند و با فشارهای متفاوتی برای اتخاذ ساختارهای حاکمیتی خاص، مسئولیت های ذینفعان و الزامات افشا در رابطه با این دو روند صعودی مواجه هستند، جذابیت بیشتری پیدا می کند (کلک و پینکسه 18 ، 2010). در میان پژوهشگران، حاکمیت شرکتی به عنوان منعکس کننده منافع سهامداران و CSR به عنوان نماینده منافع اجتماعی تفسیر می شود. بر این اساس، حاکمیت شرکتی از طریق فشارهای بخش مالی اجرا می شود، درحالی که CSR به دنبال خواسته های مطرح شده توسط بازیگران اجتماعی تحریک می شود (دی گیر 19 ، 2009). به این ترتیب، حاکمیت شرکتی و CSR می توانند برای مدیریت دوراهی بین انتخاب سهامدار یا جهت گیری غیر سهامدار برای شرکت خود ایجاد کنند. جانسون و اسکولز (2002) بیان می کنند که "مسئولیت اجتماعی شرکت به روش هایی مربوط می شود که در آن یک سازمان از حداقل تعهدات در قبال ذینفعان مشخص شده از طریق مقررات و حاکمیت شرکتی فراتر می رود." بر اساس این دیدگاه، مرزبندی بین حاکمیت شرکتی و CSR ایجاد می شود و به نظر می رسد CSR از جایی شروع می شود که حاکمیت شرکتی به پایان می رسد. در این پژوهش، به مرور ادبیات پژوهش حول موضوع حاکمیت شرکتی و مسئولیت پذیری اجتماعی شرکتی پرداخته و بررسی می شود که نوع رابطه حاکمیت شرکتی و مسئولیت پذیری اجتماعی شرکتی چگونه است؟ آیا تعامل و هم افزایی بینشان وجود دارد؟