مدتهاست که از پلیمرهای سنتزی همچون پلیاتیلن، ترفتالات، پلیوینیلکلرید و پلیاتیلن به عنوان مواد بستهبندی استفاده میشود. با افزایش روند رو به رشد جمعیت و نگرانی از وجود منابع محدود و آلودگی های زیست محیطی به دلیل پایداری و عدم تجزیه پلیمرهای سنتزی استفاده از منابع تجدید پذیر برای تولید بیوپلیمرهای زیست تخریب پذیر و دوستدار محیط زیست در دستور کار پژوهشگران قرار گرفته است. فیلم امولسیونی ژلاتینی ( 4 گرم در 100 میلیلیتر) با استفاده از روغن ذرت و گلیسرول بعنوان پلاستیسایزر و توئین بعنوان یک امولسیفایر با استفاده از هموژناسیون تهیه شد. تیمار پلاسما بهمنظور بهبود خصوصیات فیزیکی و کاهش نفوذپذیری به بخار آب بر فیلمهای امولسیونی در نتیجه اعمال گاز نیتروژن افزایش یافت. مقاومت به کشش در WVP فیلم با استفاده از گازهای اکسیژن و نیتروژن و هوا و آرگون اعمال شد. مقدار گاز اکسیژن باعث افزایش در کشش در فیلم امولسیونی شد. .(P> فیلم امولسیونی تغییر معنیداری نداشت( 0,05
