کاهش سطح مقطع راداری بر پایه پلاسما یکی از جذاب ترین روش هایی است که هم بوسیله فرایند جذب و هم پراکنش توسط پلاسمایی که هدف را پوشانده است، می تواند باعث استتار شود. بطور عملیاتی، پلاسما را می توان در فشار اتمسفر بیرون از ساختار ایجاد کرد، که عوامل متعددی مثل سرعت و ارتفاع وسیله استتار شونده بر آن تاثیر خواهند داشت؛ یا به صورت تخلیه کم فشار، زیر لایه دی الکتریک بدنه ، در نقاطی از وسیله استتار شونده که سطح مقطع راداری زیادی دارند، مورد استفاده قرار داد، که در این صورت پلاسمای پایدارتری قابل حصول است. پارامترهای پلاسمایی که نقش اساسی در فرایند پراکندگی موج فرودی ایفا می کنند فرکانس نوسان پلاسما و فرکانس برخورد می باشند. فرایند جذب امواج فرودی توسط پلاسما، عموماً به دلیل برخوردهای الکترون-اتم خنثی، انجام می گیرد. درنتیجه با تغییر این پارامترها می توان فرایند پراکندگی موج فرودی کنترل نمود. در این پژوهش تجربی، اثر پلاسمای تنظیم پذیر تخلیه کم فشار بر کاهش سطح مقطع راداری، به طور جامع مورد بررسی قرار گرفت. آرایه پنج تایی از تیوپ های پلاسمایی استوانه ای ( PAr=10torr, PHg = 3×10-3torr, Rin=18mm) در کنار یک دیگر استفاده شد تا سطح مقطع راداری صفحه فلزی رسانای هدف را کاهش دهد. ستون های پلاسما، طوری بهینه شده است تا کمترین غیرهمگنی طولی و زمانی را داشته باشد. تغییرات چگالی الکترونی، فرکانس پلاسما و فرکانس برخورد الکترون-اتم خنثی همزمان با تغییرات زمانی شکل موج منبع تغذیه تخلیه الکتریکی بوسیله تداخل سنج مایکروویو با پاسخ سریع، اندازه گیری شد. اثر جریان تخلیه Irms=50-1500 mA)) به عنوان تنظیم کننده پارامترهای پلاسما مورد بررسی قرار گرفت. تغییرات کاهش سطح مقطع راداری با تغییر پارامترهای پلاسما، در محدوده فرکانسی 2 تا 18 گیگاهرتز برای موج فرودی نرمال و مایل با هر دو قطبش TE و TM، مشاهده شد. تیوپ های پلاسمایی ساخته شده، کاهش سطح مقطع راداری پهن باندی (<-10dB)را در حالت قطبش TM برای جریان 300 میلی آمپر (5/42 % پهنای باند کل) و در حالت قطبش TE برای جریان 1400 میلی آمپر (34 % پهنای باند کل) در حالت نرمال، نشان دادند. اندازه گیری ها تطبیق بسیار خوبی با نتایج شبیه سازی دارد. با اندازه گیری دوپایه به این نتیجه رسیدیم که تیوپ های پلاسمایی برای حالت قطبش TE، اثر جذب پلاسما، باعث کاهش سطح مقطع