در این پژوهش به بررسی اثرات پلاسمای اتمسفری تصعیدی بر روی اسکار زخم و سوختگی های درجه 1، 2 و 3 می پردازیم. پس از طراحی و ساخت دستگاه پلاسمای تصعیدی، به منظور پیدا کردن یک حالت بهینه و ایمن برای جلو گیری از آسیب الکتریکی در برابر جریان و ولتاژ بالا ، باتوجه به خاصیت محدود کنندگی جریان که در مقاومت وجود دارد، از یک مقاومت متغیر 10کیلو اهم برای محدود کردن جریان در خروجی استفاده کردیم . پس از بررسی جنبه های ایمنی و رسیدن به یک حالت بهنیه در دستگاه، در مرحله دوم این پژوهش، تست روی نمونه ی موشی انجام شده تا کارایی دستگاه بررسی شود. برای این کار در مرحله اول یک گروه از موش ها به منظور ایجاد اسکار جراحی شده و پس از12روز اولین تست موشی با با استفاده از پلاسمای تصعیدی به ترتیب با جریان های 0.2 و0.4 و0.8 و ولتاژ ثابت 12 ولت به مدت 1-2دقیقه گرفته شد. و مشخص شد در جریان 0.4 بهترین تاثیرگذاری را داشته است و با توجه به آن که سرعت بازسازی در بدن موش ها بالا بوده تصمیم بر این شد تست های بعدی در روز های 4-6 پلاسما زده شود و تا آن جایی که امکان دارد بخیه ها به صورت بد شکل و دفرمه زده شوند که اسکار بهتری داشته باشیم و اثر پلاسما دقیق تر بررسی شود. در مرحله دوم یک گروه جدید از موش ها صورت دفرمه و بدشکل جراحی و بخیه زده شدند هم چنین به هر موش 0.2سی سی الکل 96درصد داخل جلدی به منظور ایجاد حداکثر سوختگی تزریق شد و پس از 5روز از جراحی، تست موشی با استفاده از دستگاه پلاسمای تصعیدی گرفته شد. به منظور مقایسه، یک گروه جدید با شرایط مشابه مرحله دوم،بدون پلاسما زدن بررسی شدند. نتایج به دست آمده نشان میدهد پلاسمای تصعیدی اثرات مثبت و خوبی در ازبین بردن اسکار زخم و سوختگی داشته است. همچنین با مقایسه ی دو شرایط با و بدون پلاسما مشخص شده که پلاسمای تصعیدی علاوه بر آنکه باعث از بین رفتن اسکار و آثار سوختگی شده باعث ترمیم و بهبودی زخم در مدت زمان کوتاهتری شده است و این نشان از توانایی این نوع پلاسما میباشد.
