توسعه‌یافتگی به عنوان یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌هایی که ساحت های گوناگون اقتصادی و اجتماعی را در بر می‌گیرد، از عرصه‌های مورد توجه حکومت‌های ملی و دولت‌های محلی است. عرصه‌ای که با گسترش ارتباطات جهانی میدان کنشگری خود را در روایت‌های منحصر به فرد از ویژگی‌های فرهنگی، اجتماعی و جغرافیایی متمرکز کرده است. روایت‌هایی جذاب که مسئولیت توسعه‌ی مکان‌های جغرافیایی متنوع را بر عهده گرفته است و ارائه‌ی مزیت رقابتی و مولفه‌های هویتی را بر دوش سطوح خرد محلی و منطقه‌ای قرار می‌دهد. مطالعه حاضر نیز در صدد است تا این دغدغه را با ارائه این پرسش که «سازو کارهای نقش آفرینی مولفه های هویت مکانی بر توسعه اقتصادی چیست» را در یک میدان مشخص پاسخ گویند. آن چیزی که در فرایند توسعه‌ی اقتصادی محلی می‌تواند حائز اهمیت باشد روایت‌هایی است که از هویت مکانی مورد نظر ارائه می‌شود چرا که ارزش از طریق روایت‌های خلاقانه پدید می‌آید. بعضی روایت‌ها جذاب‌ترند و برخی ویژگی‌ترغیب کنندگی کم‌تری دارند. بدین ترتیب ابژه‌ی مورد مبادله، «روایت» است و ارزش کالا‌ها از قِبَلِ روایت‌هایی که پشتوانه‌ی آنها می‌شود سنجیده می‌شوند. در نتیجه وظیفه‌ی ارزش آفرینی بر عهده‌ی آن است. مسئله‌ی قابل توجه این است که این خلاقیت‌ها همواره در حال تکامل‌اند و غیر قابل پیش‌بینی؛ هرچه تصاویر مکان، محصولات یا سبک زندگی تغییر می‌کنند، ارتباط محصول، مکان و روایت نیز مجداداً ارزیابی و بازسازی می‌شوند. در نتیجه آنچه در فرایند مطالعه‌ی نقش آفرینی هویت‌های مکانی در توسعه‌ی اقتصادی محلی حائز اهمیت است، توجه به سازوکاری است که هویت‌های مکانی را تبدیل به ابزاری برای تولید ارزش افزوده و سرانجام توسعه‌ی اقتصادیمی‌کند. هویت‌هایی که به مثابه‌ی یک کاتالیزور ویژگی‌های فرهنگی، جغرافیایی، تاریخی و ... یک مکان را در یک قالب معین برای کالاهای تولیدی و خدماتی ارزش ایجاد می‌کنند و ابزاری برای تحقق توسعه‌ی نهادمند مبتنی بر خلاقیت و نوآوری مردمی در سطوح محلی و ملی می‌شوند.
