ضیاء فلاح محمدی

هدف: سطح شاخص های مرتبط با تولید نرون های جدید و حمایت از نرون های تشکیل شده با افزایش سن کاهش می یابند. تحقیقات نشان می دهند تمرین ورزشی می تواند نروژنز را افزایش دهد. نروژنز با آنژیوژنز و فاکتورهای نروتروفیک حمایت می-شود. همچنین فاکتور sirt1 که با سلامت مغز در ارتباط است تحت تاثیر تمرین ورزشی قرار می گیرد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر دو نوع پروتکل تمرینی دویدن بر روی تردمیل (تمرین مداوم و متناوب) بر سطوح شاخص های مربوط به نروژنز، آنژیوژنزر، فاکتور نروتروفیک و SIRT-1 در مغز رت های دو رده سنی جوان و میانسال بود. روش شناسی پژوهش: در پژوهش تجربی حاضر، 44 سر رت جوان (2-3 ماهه) با میانگین وزنی 10±290 گرم و 44 سر رت میانسال (12-14 ماهه) با میانگین وزنی 10±400 گرم برای پژوهش انتخاب شدند. رت ها به صورت تصادفی به 12 گروه کنترل جوان، تمرین مداوم جوان، تمرین HIIT جوان، کنترل 12 هفته جوان، تمرین مداوم و بی تمرینی جوان، تمرین HIIT و بی تمرینی جوان،کنترل میانسال، تمرین مداوم میانسال، تمرین HIIT میانسال، کنترل میانسال 12 هفته ای، تمرین مداوم و بی تمرینی میانسال، HIIT و بی تمرینی میانسال تقسیم شدند . تمرین بر اساس اصل اضافه بار به مدت 6 هفته و 6 جلسه در هفته انجام شد. در تمرین مداوم رت های جوان با سرعت 27 متر بر دقیقه به مدت 20 دقیقه در روز اول دویدند. هر روز 2 دقیقه به زمان دویدن آنها اضافه شد تا به 60 دقیقه در روز رسید. تمرین تناوبی در روزهای فرد با 3 دقیقه گرم کردن با سرعت 16 متر بر دقیقه شروع شد، سپس دویدن با سرعت 54 متر بر دقیقه به مدت 30 ثانیه با فاصله های استراحت فعال با دویدن با سرعت 16 متر بر دقیقه به مدت 60 ثانیه جدا شد. تمرین با این شدت 3 روز در هفته اجرا شد. تمرین با 3 اینتروال شروع شده و در نهایت به 20 اینتروال رسید. تمرین تناوبی در روزهای زوج دویدن با سرعت 40 متر بر دقیقه به مدت 3 دقیقه انجام شد. این تمرین با 2 اینتروال در روز اول شروع شده و در هفته چهارم به 6 تکرار رسید. این مقادیر بر اساس مقدار اکسیژن مصرفی برای رت های میانسال معادل سازی شد. بافت برداری پس از بیهوشی توسط کتامین و زایلازین در گروه های تمرینی 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و در گروه های بی تمرینی 6 هفته پس از آخرین جلسه تمرینی انجام شد. شاخص های مورد مطالعه توسط روش الایزا اندازه گیری شد. برای برر