هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر پیش سرمایش (یخ خرد شده) بر شاخص های فیزیولوژیک (دمای مرکزی و محیطی، ضربان قلب، لاکتات) و میزان درک فشار در طی دو پروتکل استقامتی و سرعتی در افراد فعال در محیط گرم بود . تعداد 10 مرد فعال به صورت نمونه گیری در دسترس و به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. در این پژوهش شرکت کنندگان در دو جلسه جداگانه به فاصله 3 روز از یکدیگر در این طرح متقاطع پروتکل های ورزشی را اجرا کردند . به منظور گرم کردن ابتدا به مدت 15 دقیقه حرکات کششی و با 50 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی رکاب زدند . بعد از گرم کردن، در مدت 30 دقیقه و با فواصل 5 دقیقه ای، یخ خرد شده به مقدار 25/1 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تا 20 دقیقه قبل از فعالیت مصرف شد. کلیه متغیرهای فیزیولوژیکی از جمله ضربان قلب با استفاده از بلت، دمای مرکزی با استفاده از دماسنج پزشکی، لاکتات با استفاده از لاکتومتر و درک فشار با استفاده از مقیاس 20 نمره ای بورگ اندازه گیری شد. قبل از شروع پروتکل سرعتی هر آزمودنی آزمون 30 ثانیه وینگیت را برای مشخص شدن 60 درصد حداکثر وات انجام داد و برای پروتکل سرعتی 10 ثانیه با 60 درصد حداکثر وات رکاب زد که آزمودنی ها 15 تا تناوب 2 دقیقه که شامل 10 ثانیه استراحت، 10 ثانیه سرعتی و 100 ثانیه استراحت فعال بود . نتایج پژوهش حاضر نشان داد پیش سرمایش تاثیری بر دمای محیطی، لاکتات، ضربان قلب و میزان درک فشار افراد سالم پس از فعالیت استقامتی و سرعتی در شرایط گرم نداشت. تنها دمای مرکزی بدن پس از پیش سرمایش بعد از هر دو فعالیت استقامتی و سرعتی کاهش یافت، با این حال بین دو فعالیت تفاوتی وجود نداشت .
