هدف از این تحقیق بررسی تاثیر چهار هفته تمرین پلیومتریک بر تغییرات سرمی هموسیستئین و BDNF مردان فعال و ارتباط بین آنها بود. در این مطالعه نیمه تجربی 14 دانشجوی مرد که از سلامت کامل جسمانی برخوردار بودند به طور تصادفی به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تمرین به مدت چهار هفته برنامه تمرینات منتخب پلیومتریک را در دو یا سه دوره و با 6 تا 12 تکرار اجرا کردند. خون گیری به منظور اندازه گیری سطوح BDNF و هموسیستئین پیش و 48 ساعت پس از دوره تمرینات انجام شد. از آزمون تی مستقل برای بررسی تفاوت بین گروهها و از تی همبسته برای بررسی تفاوت درون گروهی استفاده شد. همچنین به منظور تعیین رابطه بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد و سطح معنی داری 5 0.0>p در نظر گرفته شد. اجرای چهار هفته تمرین پلیومتریک موجب عدم تغییر در سطوح BDNF و افزایش معنادار هموسیستئین (032. 0=p) در مقایسه با گروه کنتلر شد. همچنین ارتباط معناداری بین سطوح سرمی BDNF و هموسیستئین گروههای تحقیق مشاهده نشد. نتایج تخقیق حاضر نشان دهنده افزایش معنادار هموسیستئین در پی تمرینات منظم پلیومتریک بود. همچنین با توجه به عدم تغییر معنادار BDNF به نظر می رسد چهار هفته تمرین پلیومتریک موجب سازگاری های لازم در بهبود این دو شاخص نمی شود. از این رو برای تعیین تاثیر این نوع تمرینات بر سطوح این دو شاخص و ارتباط بین آنها به مطالعات بیشتری نیاز است.
