ضیاء فلاح محمدی

زمینه و هدف: فعالیت ورزشی برونگرا میتواند موجب آسیب عضلات اسکلتی از طریق اختلالات فراساختاری، التهاب و افزایش فعالیت آنزیمهای پروتئولیتیکی و در نتیجه راه اندازی فرآیند انعقاد خون در درون بدن شود. هدف از انجام پژوهش بررسی تاثیر یک جلسه فعالیت مقاومتی برونگرا بر پاسخ های زمانی کراتین کیناز،لاکتات دهیدروژناز سرمی و فیبرینوژن پلاسمایی افراد غیر فعال بود. مواد و روش ها: 12مرد جوان غیرفعال )با میانگین سن 28 /08 ±0/ 52سال و شاخص توده بدنی 25/ 58 ± 3/47کیلوگرم بر متر مربع( انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی تمرین برون گرای خم کردن آرنج )6دوره با -8 10تکرار و استراحتی2دقیقه های بین هر دوره با شدت%80یک تکرار بیشینه( را اجرا کردند. خون گیری به دنبال12ساعت ناشتایی در30 دقیقه پیش از فعالیت و بلافاصله، 2و 24ساعت پس از تمرین به منظور اندازه گیری مقادیر آنزیم های CK,LDHو فیبرینوژن انجام شد.داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس در اندازهگیری های مکرر و آزمون tمستقل در سطح p≤0/05بررسی شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که مقادیر CKپس از تمرین برون گرا بلافاصله، 2و 24ساعت پس از آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه تجربی و نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری داشت) .(p≤ 0/05مقادیرآنزیم LDHگروه تجربی دارای افزایش معناداری نبود. افزایش مقادیر LDHتنها 2ساعت پس از آزمونبین دو گروه معنا دار بود) .(p=0/043درسطوح فیبرینوژن گروه تجربی ومقادیر بین گروهی افزایش معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری:با توجه به نتایج پژوهش حاضر یک جلسه فعالیت مقاومتی برونگرا موجب آسیب عضلات اسکلتی، که از علائم کلاسیک حاد التهابی است در عضلات فعال میگردد. اما در سطوح فیبرینوژن پلاسمایی به عنوان یکی از فاکتورهای انعقادی و شاخص التهابی حاد تغییر قابل توجهی ایجاد نمیکند.