ضیاء فلاح محمدی

هدف: هدف از این تحقیق بررسی تغییرات سطوح سرمی فاکتور تغذیه ای مشتق از مغز و فشار اکسایشی افراد فعال به دنبال تمرینات پلیومتریک بود. مواد و روشها: 14دانشجوی مرد فعال که از سلامت کامل جسمانی برخوردار بودند به طور تصادفی به دو گروه تمرین ( سن 1/34±22/14 سال، قد 3/89 ± 172/14 سانتیمتر، وزن 8/77 ± 63/42 کیلوگرم و شاخص توده بدنی2/77 ± 21/42 کیلوگرم/مترمربع) و کنترل ( سن 2/54 ± 23/58 سال، قد 7/11 ± 178/57 سانتیمتر، وزن 4/53± 71/71 کیلوگرم و شاخص توده بدنی1/90±22/60 کیلوگرم/مترمربع) تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه تمرین به مدت 4 هفته تمرینات پلیومتریک را انجام دادند. سطوح BDNF سرمی، مالون دی آلدئید و سوپراکسیددیسموتاز قبل و بعد از تمرینات اندازه گیری شد. از تی همبسته برای تفاوت درون گروهی و از آزمون تی مستقل برای بررسی تفاوت بین گروهی استفاده شد و سطح معنی داری P<0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: سطوح سرمیBDNF گروه تمرین در مقایسه درون گروهی تغییر معنی داری پیدا نکرد (P>0/05 ) در صورتی که سطوح سرمی MDA و SOD افزایش معنی داری یافت (به ترتیب P=0/036 و 0/002=P). اجرای 4 هفته تمرین پلیومتریک تغییر معنی داری در سطوح سرمی BDNF و MDA در مقایسه با گروه کنترل ایجاد نکرد (P>0/05 ). اما در سطوح سرمی SOD افزایش معناداری مشاهده گردید. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان دهنده عدم تغییر معنادار BDNF به دنبال تمرینات منظم پلیومتریک بود. با توجه به افزایش مقادیر درون گروهی شاخص پراکسیداسیون لیپید و از سوی دیگر عدم تغییر بین گروهی آن نمی توان به طور قاطع در باره نقش ضد اکسایشی احتمالی BDNF در مقابله با فشار ناشی از فعالیت بدنی نتیجه گیری کرد و این موضوع به مطالعات بیشتری نیاز دارد.