1403/01/10
ضیاء فلاح محمدی

ضیاء فلاح محمدی

مرتبه علمی: دانشیار
ارکید:
تحصیلات: دکترای تخصصی
اسکاپوس:
دانشکده: دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی
نشانی:
تلفن: 09111127633

مشخصات پژوهش

عنوان
اثر تمرین پیش آماده سازی، توأمان و زود هنگام با ایسکمی ریپرفیوژن مغزی بر بیان فاکتورهای التهابی و علائم ایمونوهیستوشیمیایی آپوپتوز هیپوکامپ در رت های نر ویستار
نوع پژوهش
پایان نامه
کلیدواژه‌ها
ایسکیمی ریپرفیوژن مغزی، التهاب، مرگ سلولی، هیپوکمپ، تمرین هوازی
سال 1401
پژوهشگران بهزاد دهقانی زاده(دانشجو)، ضیاء فلاح محمدی(استاد راهنما)، عبدالحسین طاهری کلانی(استاد مشاور)، سیدجواد میرغنی(استاد مشاور)

چکیده

زمینه و هدف: سکته مغزی ایسکمی پنجمین عامل مرگ و میر در جهان معاصر است. از لحظه ی آغاز سکته مغزی ایسکمی سیگنال های التهابی باعث فعال شدن سلول های گلیایی و ایمنی محیطی، تولید سایتوکاین ها، تخریب سد خونی مغزی و نهایتاً آپوپتوز می شوند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین پیش آماده سازی، توأمان و زود هنگام با ایسکمی ریپرفیوژن مغزی بر بیان فاکتو رهای التهابی و علائم ایمونوهیستوشیمیایی آپوپتوز ناحیه CA1 هیپوکامپ در رت های نر ویستار بود. روش شناسی پژوهش: در این پژوهش 48 سر موش نر صحرایی نژاد ویستار به روش تصادفی ساده به 6 گروه (شم، ایسکمی، تمرین، تمرین+ایسکمی، ایسکمی+تمرین و تمرین+ایسکمی+تمرین) تقسیم شدند. تمرین با سرعت 18 متر/دقیقه، مدت 20 دقیقه، شیب صفر درجه و 5 جلسه در هفته آغاز شد که در پایان هفته هشتم حیوانات با سرعت 30 متر/دقیقه، مدت 50 دقیقه و شیب 10 درجه به تمرین پرداختند. برای تحریک از لمس کردن و مالیدن دم استفاده شد. القای ایسکمی مغزی رت ها با انسداد هر دو شریان کاروتید مشترک با استفاده از گیره های میکروسرجری به مدت 45 دقیقه اجرا شد. نمونه برداری و روش مطالعه بافتی هیپوکمپ 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی انجام شد. جهت بررسی بیان پروتئین های NF-κB، TNF-α و caspase3 از روش ایمونوهیستوشیمیایی و آپوپتوز از رنگ آمیزی تانل، هماتوکسین و آئوزین و کرزیل ویوله (نیسل( استفاده شد. از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و در صورت وجود تفاوت معنی دار از آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری (05/0> P) استفاده شد. یافته ها: پژوهش حاضر نشان داد میزان عوامل التهابی و مرگ سلولی در گروه ایسکمی افزایش یافت. اما در گروه های تمرینی مقدار این شاخص ها نسبت به گروه ایسکمی کاهش نشان داد (05/0>P). در مقایسه بین گروه های تمرینی گروه تمرین+ایسکمی+تمرین (توامان) نسبت به گروه تمرین+ ایسکمی (پیش آماده سازی) و ایسکمی+ تمرین (زودهنگام) کاهش معناداری داشت (05/0> P)، به طوری که اجرای ورزش به صورت توامان، قبل و بعد از القای ایسکمی تاثیر مثبت بیشتری بر کاهش عوامل التهابی و مرگ سلولی داشت. آزمون رفتاری لدر تفاوت معناداری را در هفته 3، 5 و 8 بین گروه توامان و زود هنگام در مقایسه با گروه ایسکمی نشان داد (05/0> P). به عبارت دیگر، اجرای تمرین دویدن روی نوارگردان موجب بهبود عملکرد حرکتی موش ها شد و از این نظر گروه تمرین