چکیده پژوهش حاضر با هدف سنجش سطح آسیبپذیری بافتهای مسکونی به عنوان مهمترین بخش از سامانههای شهری در کلان شهر ساری در برابر مخاطره طبیعی زلزله شکلگرفتهاست. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی در بستر پیمایشی میباشد. ابتدا با بررسیهای میدانی و ارزیابی طرح جامع شهر ساری، اطلاعات مربوط به به قدمت، نوع سازه و تعداد طبقات بناهای مسکونی در مناطق چهارگانه شهر ساری استخراج گردیدهاست. سپس کلاسبندی ساختمانهای مسکونی و گزینش منحنیهای آسیبپذیری متناسب هر کلاس ساختمانی بههمراه نتایج حاصل از تحلیل خطر لرزهای برای تعیین درصد و درجه خرابی ساختمانهای مسکونی شهر ساری مورد استفاده قرار گرفتهاست. نتایج حاصل از پژوهش نشان میدهد که در مناطق 1، 2، 3 و4 شهر ساری به ترتیب، 63%، 66%، 72% و 67% ساختمانهای مسکونی که از نوع کلاس خشتی و مصالح بنایی از نوع بلوک سیمانی میباشند، به هنگام وقوع زلزله کاملاً تخریب میگردند. از سوی دیگر، کمترین میزان خرابی در کلیه ساختمانهای فولادی و همچنین ساختمانهای بتنی دارای 6 طبقه و بالاتر پیشبینی شدهاست.
