هدف از این تحقیق بررسی موانع سیاسی توسعه گردشگری ورزش های ساحلی در استان مازندران بود. روش پژوهش، آمیخته بود. جامعه آماری شامل مسئولین استانداری استان مازندران، فرمانداری ها، اداره های ورزش و جوانان و همچنین مسئولین نجات غریق شهرهای ساحلی و روش نمونه گیری هدفمند و دردسترس بود. در بخش کیفی با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته با نمونه آماری (18 نفر) موانع شناسایی و پس از اشباع نظری مصاحبه ها متوقف شد. در بخش کمی یافته های حاصل از مصاحبه ها در قالب پرسشنامه بین 384 نفر از افراد جامعه تحقیق توزیع و جمع آوری شد. روایی و پایایی بخش کیفی به روش های بازکدگزاری و بازبینی اعضا مورد بررسی قرار گرفت؛ روایی صوری پرسشنامه به وسیله متخصصان بررسی و روایی محتوایی آن با استفاده از تحلیل عاملی انجام گرفت (80/0KMO:)؛ پایایی پرسشنامه نیز از طریق آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت (83/0=α)؛ برای تحلیل مصاحبه ها از نظریه برخاسته از داده ها و با استفاده از کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی، استفاده شد. در بخش کمی برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون فریدمن) استفاده شد. یافته ها نشان داد نبود قوانین مناسب در حمایت از گردشگری ورزش های ساحلی، ضعف در ایجاد هماهنگی بین نهادهای مختلف ذی ربط، روشن نبودن وظایف مسئولان بخش های مختلف تصمیم گیرنده و ضعف برنامه های راهبردی و اعمال سلیقه فردی برخی دست اندرکاران در زمینه توسعه گردشگری ورزش های ساحلی به عنوان مهم ترین موانع از دیدگاه پاسخ دهندگان بوده است.
