زمینه و هدف: ﺑـﺎ ﺗﻮﺟـﻪ ﺑـﻪ کنجکاوی گردشگران مدرن برای درک مفاهیم جدید و فواید مثبتی ﮐـﻪ در ﺑﻄـﻦ ﮔﺮدﺷﮕﺮی‌ورزشی در ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﮕﺎه ﺻﺮﻓﺎً ﻣـﺎدی و جسمانی به بعد روحانی وﺟﻮد دارد و ﺗﺄﺛﯿﺮﮔﺬاری ﺑﺴـﯿﺎر ﺑـﺎﻻیی که در ﮐﯿﻔﯿـﺖزﻧـﺪﮔﯽ ﮔﺮدﺷـﮕﺮان دارد پژوهشگر بر آن شد تا به بررسی نقش گردشگری ورزشی در معنویت بپردازد. روش‌شناسی: ابزار پژوهش، پرسشنامۀ تعدیلیافتۀ شفیعا و صباغ پور آذریان (1395) بوده است. جامعۀ آماری پژوهش کلیۀ گردشگران ورزشی فعال و غیرفعال بودند و تعداد نمونۀ آماری 365 نفر بود. پرسشنامه از روایی صوریی و محتوایی و پایایی(89/0) قابل قبول برخوردار بوده است. تجزیه و تحلیل آماری داده‌های این پژوهش در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی انجام شده است. از روشهای آمار توصیفی در دستهبندی و خلاصهکردن دادهها، تدوین نمودار و جداول فراوانی استفاده شده است و برای تحلیل استنباطی دادهها از روش مدل‌سازی معادلات‌ساختاری با استفاده از نرم‌افزار AMOS و SPSS انجام گردید. یافته ها: گردشگری ورزشی در کلیۀ ابعاد معنویت شامل رسیدن به معنا(85/0)، رسیدن به تعالی(0/1) و درک متقابل(05/1) تأثیر معناداری دارد. نتیجه‌گیری و پیشنهادات: این پژوهش در نظر دارد از نگاه صرفاً اقتصادی به گردشگری کاسته شود و به سایر ابعاد نظیر معنویت که یک تجربۀ انسانی برای برقرار ارتباط که زاییدۀ تعقل و تفکر است، بیشتر مورد توجه قرار گیرد. نوآوری و اصالت: مقالۀ حاصل کار پژوهشی در مقطع پسادکتری بوده که پیشنهاداتی برای توسعۀ گردشگری ورزشی با توجه به ابعاد معنویت ارائه گردید.
