ایجاد بحران در صنعت ورزش برآیندی از کارکرد عناصر مختلف و اثرگذار در حوزه‌های مختلف است. عملکرد مناسب و مطلوب این حوزه‌ها رمز پایداری، بقا و امنیت سازمان‌ها و محیط‌های ورزشی است و عملکرد نامطلوب و اختلاف در کار هر یک از این حوزه‌ها سبب بروز وضعیتی نامناسب و بحرانی خواهد شد. پژوهش حاضر با هدف طراحی مدل عوامل موثر بر مدیریت بحران در صنعت ورزش کشور در چارچوب رویکرد آمیخته انجام و ابزار گردآوری داده‌ها در بخش کیفی مصاحبه نیمه ساختاریافته و در بخش کمی پرسشنامه بود. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎری نمونه‌ها در هر دو بخش اﻓﺮاد صاحب‌نظر در زمینه مدیریت بحران در ورزش شامل اساتید مدیریت ورزشی، افراد متخصص و مدیران در ادارات ورزش و جوانان، دانشگاه‌ها، باشگاه‌ها و... بودند. نمونه‌گیری بخش کیفی، هدفمند و تا رسیدن به اشباع نظری (18 نفر) ادامه یافت. در بخش کمی 384 نمونه به‌صورت هدفمند و با تکنیک ارجاع گلوله برفی انتخاب شدند. در تجزیه‌وتحلیل اطلاعات بخش کیفی از نظریه داده بنیاد گلیزر (کدگذاری باز، انتخابی و نظری) و برای تعیین میزان اهمیت و غربال مهم‌ترین شاخص‌های شناسایی‌شده از تکنیک دلفی فازی استفاده شد. در بخش کمی از مدل‌سازی معادلات ساختاری، در بررسی روایی و پایایی ابزار اندازه‌گیری و سازه‌ها از تحلیل عاملی تأییدی (CFA) با نرم‌افزار Smart PLS3 استفاده شد. از آزمون KMS، برای بررسی سؤالات پژوهش و در بررسی توزیع داده‌ها با توجه به غیر نرمال بودن از آزمون نا پارامتریک دوجمله‌ای و به‌منظور رتبه‌بندی عوامل از آزمون فریدمن به‌وسیله نرم‌افزار SPSS26 استفاده شد. نتایج بخش کیفی نشان داد مدیریت بحران شامل 386 مفهوم، 18 مقوله و هشت بعد (سازمانی، اقتصادی-کارآفرینی، حقوقی و قانونی، اجتماعی-فرهنگی، بهداشتی-روانی، فناوری اطلاعات و رسانه، گردشگری- زیست‌محیطی و سیاسی) بود. در بخش کمی با توجه به نتایج به‌دست‌آمده از مدل‌سازی معادلات ساختاری، مدل نهایی تحقیق شکل گرفت و نتایج آزمون فریدمن عوامل موثر در مدیریت بحران را به ترتیب اولویت (اقتصادی و کارآفرینی، اجتماعی و فرهنگی، سیاسی، گردشگری و زیست‌محیطی، حقوقی و قانونی، فناوری و رسانه، سازمانی، بهداشتی و روانی) معرفی نمود. لذا پیشنهادمی‌شود متولیان ورزش کشور برای مدیریت بحران به هشت مقوله اصلی و مؤلفه‌های هرکدام از آنها توجه کافی داشته و در راستای تقویت مؤلفه‌های مثبت و حذف مؤلفه‌های منفی همت گمارند.
