دیپلماسی مهم ترین شاخص دیپلماتیک روابط بین الملل است. ورزش به عنوان یکی از ابزارهای مطلوب دیپلماتیک کشورها، ظرفیت شکل دادن به ترجیحات دیگران از طریق قدرت نرم را دارد. دیپلماسی عمومی با توجه به منزلت فرهنگی و تمدنی ایران اسلامی ظرفیت عظیمی است که هنوز از این ظرفیت و سرمایه در جهت تقویت موقعیت ورزشی و گردشگری ایران، در جامعه جهانی بهره کافی گرفته نشده است. بنابراین پژوهشگر بر آن شد که به تاثیر دیپلماسی عمومی و قدرت نرم در رویدادهای ورزشی و گردشگری ایران بپردازد. پژوهش حاضر در چارچوب رویکرد کیفی انجام شد و داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختار یافته جمع آوری شدند. جامعه آماری پژوهش افراد متخصص در زمینه سیاسی، ورزشی و گردشگری شامل 5نفر از اعضای هیات علمی ورزشی، 5نفر از اعضای هیات علمی گردشگری، 7نفر از اعضای هیات علمی علوم سیاسی، 5 نفر دارای سابقه کار اجرایی در سازمان گردشگری و میراث فرهنگی و ورزشکار با سابقه حضور در مسابقات بین المللی بودند. روش جمع آوری داده ها به صورت مطالعه پژوهش های پیشین و مصاحبه عمیق و باز بود. برای سنجش پایایی پژوهش، از توافق درون موضوعی استفاده شد. میانگین میزان توافق درون موضوعی برابر با 89درصد گزارش شد. براساس یافته های حاصل از مصاحبه نیمه ساختاریافته، مهمترین موانع دیپلماسی عمومی و قدرت نرم در ورزش و گردشگری ایران چهار مولفه شامل بازیگردانی، تصویرسازی، سیاست های نادرست، بعد تاریک اقتصادی شناسایی شدند. براساس یافته های حاصل از مصاحبه نیمه ساختاریافته، 19مقوله فرعی شامل منش سیاسی، سیاست داخلی، سیاست خارجی، آگاهی سیاسی، مبارزه با انزوا و اختلافات، اطلاعات و ارتباطات؛ صلح و دوستی، فرهنگ ورزش، ارزش های بنیادین، پرستیژ و برندینگ بین المللی؛ اقتصاد ورزش، اقتصاد ملی؛ سیستم های اطلاعاتی، زیرساخت ها، وحدت و همبستگی؛ بازیگردانی، تصویرسازی، سیاست ها، بعد تاریک اقتصادی شکل گرفت که با تحلیل های بعدی حول 5مقوله اصلی شامل موانع، توسعه تعاملات اجتماعی، توسعه کارکردهای فرهنگی، توسعه کارکردهای اقتصادی، توسعه کارکردهای سیاسی طبقه بندی شدند. همچنین باتوجه به نتایج حاصل از پژوهش در انتها پیشنهاداتی جهت تقویت دیپلماسی و روابط بین الملل در حوزه ورزش و گردشگری ارائه شده است.
