هدف از انجام پژوهش حاضر ارائه طراحی مدل مسیرهای موفقیت بسکتبال ایران بود. روش تحقیق آمیخته (کیفی- کمی) بود. جامعه آماری در بخش کیفی شامل مدیران سطح ستادی فدراسیون بسکتبال و متخصصین مدیریت ورزشی کشور بود. در بخش کیفی با 15 نفر از افراد جامعه کیفی، تا دستیابی به اشباع نظری مصاحبه نیمه ساختار یافته انجام شد. در بخش کمی نیز با توجه به اینکه بین 5 تا 10 نمونه برای هر سوال مورد نیاز است تعداد 322 نفر به عنوان حجم نمونه به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی در نظر گرفته شد. ابزار اندازه گیری پژوهش در بخش کیفی شامل مصاحبه نیمه ساختاریافته و در بخش کمی پرسشنامه ای 59 سوالی برگرفته از مصاحبه بود. برای روانسنجی سازه های تحقیق از تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شد. به منظور اطمینان از روایی سازه و تایید عامل های شناسایی شده در مرحله قبل (تحلیل عامل اکتشافی)، عامل-ها با استفاده از آزمون تحلیل عامل تأییدی به روش حداقل مربعات جزئی استفاده شد. همچنین برای بررسی مدل مفهومی تحقیق از تحلیل مسیر با استفاده مدلسازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که 7 عامل مدیریتی، محیط، اجتماعی و فرهنگی، آموزش، اقتصادی و سیاسی، استعدادیابی و ورزشکار بر موفقیت بسکتبال ایران تأثیر دارد.
