همان طورکه ورزش مشهور و فراگیر می شود، به همان اندازه دخالت سیاستمداران و حکومت ها در ورزش افزایش می یابد. هدف تحقیق حاضر، تبیین و تحلیل علل و پیامدهای ورود سیاسیون به ورزش ایران بود. کل فرایند تحقیق شامل دو مرحله است، مرحلۀ اول پژوهش، تحقیق کیفی از نوع نظریۀ برخاسته از داده ها (با استفاده از ابزار مصاحبه و مطالعۀ مقالات، اسناد و مدارک)، مرحلۀ دوم پژوهش، تحقیق کمی از نوع توصیفی- تحلیلی (با استفاده از روش دلفی و AHP). جامعۀ آماری پژوهش عبارت بود از کلیۀ مدیران که سابقۀ حضور در هیأت رئیسه های وزارت ورزش و جوانان (سازمان تربیت بدنی سابق)، کمیتۀ ملی المپیک، فدراسیون های ورزشی به همراه نخبگان دانشگاهی (حداقل در سطح مدیر کل ورزش و جوانان استان سابقۀ مدیریتی داشتند) را داشتند. در مرحلۀ کیفی از نظرهای 18 نفر از افراد، در قالب 22 مصاحبه (برخی افراد بیش از یک بار مورد مصاحبه قرار گرفتند) استفاده شد و زمانی که موضوع به حد اشباع نظری رسید، فرایند جمع آوری یافته ها پایان یافت. پس از پایان مرحلۀ اول پژوهش، 56 متغیر مربوط به هدف تحقیق شناسایی شد. نتایج نشان داد شهرت و انگیزه های انتخابی از دیدگاه نخبگان مهم ترین علل ورود مدیران سیاسی به عرصۀ ورزش ایران است. همچنین توسعۀ زیرساخت ها و افزایش هرج و مرج در ورزش از مهم ترین پیامدهای مثبت و منفی ورود مدیران سیاسی به عرصۀ ورزش ایران است.
