بهنام غلامی بروجنی

مقدمه و اهداف: هدف مطالعه حاضر تأثیر تمرینات عصبی عضلانی در مقایسه با تمرینات عصبی عضلانی همراه با نوروفیدبک بر امواج مغزی، ناتوانایی پا و مچ پا و شدت درد بازیکنان تنیس روی میز مبتلابه بی ثباتی مزمن مچ پا است. مواد و رو شها: کارآزمایی بالینی حاضر شامل 29 ورزشکار مرد تنیس روی میز مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا بود که شرکت کنندگان به صورت تصادفی به دو گروه عصبی عضلانی ) 14 نفر ( با میانگین 53 / 2± 14 / 22 سال، قد 77 / 6± 26 / 169 سانتیمتر و وزن 70 / 15 ± 95 / 77 و گروه ترکیبی عصبی عضلانی و نوروفیدبک ) 15 نفر( با میانگین 60 / 2± 73 / 21 سال، قد 57 / 5± 42 / 173 سانتیمتر و وزن 42 / 10 ± 10 / 77 تقسیم شدند. به منظور اندازه گیری امواج مغزی و انجام پروتکل نوروفیدبک از دستگاه نوروفیدبک پروکامپ اینفینیتی و نرم افزار بیوگراف اینفینیتی نسخه 5 استفاده شد. جهت ارزیابی شاخص توانایی پا و مچ پا و شدت درد به ترتیب از پرسشنامه ناتوانی پا و مچ پا و مقیاس بصیری درد استفاده شد. پروتکل توانبخشی به مدت 8 هفته انجام شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش آماری تی همبسته و کوواریانس یک راهه استفاده شد. یافتهها: نتایج آزمون تی همبسته نشان داد که دامنه موج تتا، آلفا و امواج حسی حرکتی در هر دو گروه کاهش معنی داری داشت P>0/05( ( و دامنه موج بتا تنها در گروه ترکیبی افزایش معن یداری داشته است ) 05 / P>0 (. نتایج آزمون تی همبسته افزایش معن یداری را در توانایی مچ پا در فعالیتهای روزانه و ورزش در گروه ترکیبی و گروه عصبی عضلانی نشان داد ) 05 / P>0 (. از طرفی نیز نتایج آزمون تحلیل کوواریانس یک راهه نشان داد که بین گروه ترکیبی و عصبی عضلانی در میزان دامنه تتا و دامنه بتا تفاوت معن یداری وجود دارد و اثربخشی در گروه ترکیبی بیشتر بود. همچنین نتایج آزمون کوواریانس یک راهه نشان داد که بین گروه ترکیبی و عصبی عضلانی در میزان ناتوانایی مچ پا در ورزش تفاوت معن یداری وجود دارد و بهبود در گروه ترکیبی بیشتر بوده است ) 05 / .)P>0 نتیجه گیری: با توجه به نتایج می توان گفت تمرینات ترکیبی )عصبی عضلانی و نوروفیدبک ( میتواند به عنوان توانبخشی در بازیکنان تنیس روی میز مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا به منظور اصلاح امواج مغزی، بهبود توانایی پا و مچ پا و کاهش درد استفاده شود.