دستگاه‌های اینترنت‌اشیاء معمولا قابلیت‌های محاسباتی محدودی دارند و از این‌رو اغلب برای میزبانی مستقیم سرویس‌های حساس به منابع محاسباتی مناسب نیستند. در چنین شرایطی، از رایانش مه می‌توان به منظور پشتیبانی محاسباتی و انجام سرویس‌های مورد نیاز دستگاه‌های اینترنت‌اشیاء کمک گرفت؛ به منظور اجرای سرویس‌های مورد نیاز نیز می‌توان از کانتینرها، به عنوان یک تکنیک مجازی‌سازی سبک، سریع و کارآمد استفاده کرد. در بسیاری از کاربردها، دستگاه‌های اینترنت‌اشیاء متحرک هستند و به تدریج از گره مه سرویس‌دهنده دور می‌شوند؛ از این رو مهاجرت کانتینرها بین گره‌های مه، راهکاری برای پشتیبانی از خاصیت متحرک بودن دستگاه‌های اینترنت‌اشیاء خواهد بود. در این پایان‌نامه تکنیک‌های اصلی مهاجرت کانتینرها، یعنی مهاجرت سرد، پیش‌کپی و پس‌کپی را مورد بررسی و ارزیابی آزمایشگاهی قرار داده‌ایم. بخش اصلی این پژوهش شامل ارزیابی این تکنیک‌ها در یک بستر آزمایشگاهی رایانش مه و بررسی تاثیر عواملی مانند نرخ کثیف شدن صفحات برنامه کاربردی کانتینرسازی شده، قدرت سخت‌افزاری دستگاه‌های ایفا کننده نقش گره مه و شرایط شبکه-ای میان گره مه مبدا و مقصد بر روی کارایی تکنیک‌های مهاجرت است. نتایج بدست آمده نشان داد که هیچ کدام از تکنیک‌های مهاجرت را نمی‌توان به عنوان بهترین تکنیک در نظر گرفت و هر تکنیک مزایا و معایبی دارد، بنابراین هر تکنیک مهاجرت در شرایط محیطی مشخصی، انتخاب مناسب‌تری محسوب می‌شود.
