در این پایان نامه طرحی برای بهبود عملکرد ایرفویل ها به وسیله ی حل عددی بررسی شده است. دمش و مکش توأم روشی برای افزایش نسبت ضریب برآ به پسا و زاویه ی واماندگی است که با دمش هوا بر روی ایرفویل از ابتدای آن و مکش آن از انتهای ایرفویل عمل می کند. این سیستم در جریان های تراکم ناپذیر آزمایش و مورد قبول واقع شده است. کار جدید این پایان نامه بررسی این سیستم در جریان تراکم پذیر که محدوده ی پرواز بیشتر هواپیماهای مسافربری می باشد و همچنین بررسی افزایش دمای خروجی دمش سیستم برای بهبود عمکرد سیستم و مقایسه ی آن با افزایش ضریب ممنتم جت است. برای این آزمایش ایرفویل کلارک وای ( Clark y ) انتخاب شده که ایرفویلی مبنا برای طراحی ایرفویلهای جدید می باشد و در جریان هایی تا ماخ 7/0 کاربرد دارد. برای تأیید روش حل مسئله ، نتایج بدست آمده از این روش برای ایرفویل Clark-Y و NACA0012 به ترتیب در حالت تراکم ناپذیر و تراکم پذیر با نتایج آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفته اند. نتایج حاصل از این بررسی نشان می دهد که درصد بهبود عملکرد این سیستم در جریان تراکم پذیر به علت دشواری در کنترل جریان تراکم پذیر نزدیک به یک دهم در جریان تراکم ناپذیر است و همچنین با افزایش دما در محدوده ای خاص در هر زاویه و سرعت عملکرد ایرفویل مقدار اندکی افزایش می یابد که با توجه به سهولت در انجام نسبت به افزایش ضریب ممنتم جت بسیار مفید است.