اخلاق در پژوهش یکی از پایه‌های اساسی در انجام تحقیقات علمی است که بر رعایت اصول صداقت، احترام به حقوق دیگران و مسئولیت‌پذیری پژوهشگر تأکید دارد. رعایت اخلاق پژوهشی تضمین می‌کند که فرآیند تحقیق، یافته‌ها و نتایج، قابل‌اعتماد، شفاف و مفید برای جامعه باشند. پژوهشگران موظف‌اند اطلاعات را به‌دقت جمع‌آوری، تحلیل و گزارش کنند و از تحریف، دستکاری یا سرقت علمی پرهیز نمایند. همچنین، احترام به حقوق آزمودنی‌ها و شرکت‌کنندگان در پژوهش، از جمله حفظ حریم خصوصی، رضایت آگاهانه و جلوگیری از آسیب‌های احتمالی، از الزامات اخلاقی پژوهش است که به ایجاد اعتماد بین جامعه و جامعه علمی کمک می‌کند. از سوی دیگر، رعایت اخلاق در پژوهش به جلوگیری از سوءاستفاده از نتایج تحقیق و تضمین استفاده مسئولانه از دانش تولیدشده کمک می‌کند. برای مثال، در حوزه‌های حساس مانند زیست‌پزشکی یا فناوری‌های نوظهور، غفلت از اصول اخلاقی ممکن است به نتایجی منجر شود که برای جامعه مضر باشند. علاوه بر این، رعایت اخلاق پژوهشی در انتشارات علمی نیز اهمیت دارد؛ پژوهشگران باید از تکرار غیرمجاز مقالات، ذکر نادرست منابع و یا عدم تصریح در مورد تضاد منافع اجتناب کنند. به‌طور کلی، اخلاق پژوهشی نه تنها ضامن کیفیت و اعتبار تحقیقات است، بلکه به توسعه پایدار علمی و پاسخ‌گویی به نیازهای جامعه نیز کمک می‌کند.
