حادثه ششم بهمن سال 1360 آمل و تهاجم اتحادیه کمونیستهای ایران به این منطقه به عنوان نقطه عطف و در عین حال سرنوشت ساز در تاریخ این جریان سیاسی معاصر شمرده می شود. حادثه ای که به زعم برخی عملا به عمر سیاسی-نظامی آن خاتمه داد. زیرا اتحادیه بخش قابل توجهی از رهبران و اعضای اصلی خود را در این شورش نافرجام از دست داد. ضمن آن که اعتبار سیاسی-ایدئولوژیکی این جریان نیز با تردیدهای جدی رو به رو گردید. حال با توجه به اهمیت حادثه ششم بهمن آمل در عمر سیاسی این جریان، بی تردید نوع روایت از رخداد مذکور از منظر اتحادیه کمونیستهای ایران موضوعی بسیار حائز اهمیت برای پژوهشگران معاصر و در عین حال کنشگران سیاسی داخلی و خارجی خواهد بود. لذا پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی با طرح این پرسش اساسی که نگرش تاریخی اتحادیه کمونیستهای ایران چه تاثیری بر نوع روایت از حادثه ششم بهمن سال 1360 آمل داشته است؟ ضمن بررسی مهمترین آثار منتشره از اتحادیه و در راس آن کتاب «پرنده نوپرواز» به نقد و تحلیل این نگرش پرداخته است. یافته های پژوهش حکایت از آن دارد که روایت اتحادیه از حادثه آمل نه تنها در ایران و جوامع علمی-دانشگاهی، بلکه در خارج از کشور نیز اساسا مورد نقد جدی[ و در بعد منفی] بوده است. در همین راستا عدم رعایت عدالت در انعکاس درست حوادث، جانبداری و یکسویه نگری حزبی، پیشداوری، عدم پذیرش ضعف و نقصانهای ایدئولوژیکی سازمان، عدم جامع نگری در نقل روایات و نیز مهمتر از آن فقدان روشمندی تاریخی و ضعف در رویکرد تحلیلی قابل استنباط می باشد.
