وقوع جنبش شعوبیه بدون شک یکی از بزرگ ترین و مهم ترین حوادث فرهنگی و اجتماعی عصر پس از دوران تثبیت دین اسلام بود. چنین جنبشی که در پس نابرابری های اجتماعی بین اعراب و موالی و عمدتا توسط ایرانیان طراحی و پایه ریزی شد، به مرور زمان توانست جریان قدرتمندی را تشکیل دهد که دامنه آن تا سال ها و حتی سده های بعد نیز حیات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جهان اسلام را تحت تاثیر خود قرار داد. اصلی ترین مسئله ای که در این پژوهش برآنیم تا آن را حل نماییم، پاسخ بدین پرسش مهم است که جریان شعوبیه چگونه بارور شد و دستگاه خلافت عباسی چه تاثیری بر گسترش این جریان عظیم فکری و فرهنگی نهاد. یافته هایی که در پس پژوهش های پیشین این پرسش به دست آمده نشانگر آن است که خلافت عباسی به سبب شرایط خاص سیاسی عصر خود و همچنین نفوذ تدریجی ایرانیان در دستگاه خلافت عباسی، محیط و بستر مناسبی را در جهت رشد و اعتلای این جریان به وجود آورده است، به طوری که عقاید شعوبی در این دوره به تدریج مرزهای خلافت عباسی را درنوردید و آوازه آن در گوشه و کنار ولایات جامعه اسلامی شنیده شد. روش تحقیق پژوهشگر در این زمینه با توجه به ماهیت موضوع، روش تحقیق تاریخی است. محقق سعی دارد با توجه به منابع دست اول و همچنین آثاری که اکنون در این باب نوشته شده است به تبیین و تحلیل حوادث و اتفاقات تاریخی در این زمینه بپردازد
