در کرانۀ دریای خزر، سلسله های محلی گوناگونی قدرت را در دست داشتند که از جمله آنها باوندیان در پریم(فریم)، آمل و ساری، قارن وندان در کوه قارن و بادوسپانیان در گیلان و رویان نقش بسزایی داشتند. چرا که این حکومت ها در اوج کشورگشاییهای تازیان و تسلط بی چون و چرای آنان، تنها منطقه ای که حدود دویست سال به تسخیر در نیامد و عربها در سراسر این مدّت با پایداری مردم رو به رو بودند. وضع جغرافیایی ویژۀ این منطقه عامل مهمی برای تسخیر ناپذیری آنجا بود. عربها فقط در دورۀ خلافت عبّاسیان توانستند بر منطق دشت تبرستان تسلط پیدا کنند، امّا تا مدّتها از دست اندازی به کوهستانها که در اختیار خاندانهای محلی بود، ناتوان ماندند. در این پژوهش قصد داریم نقش آل باوند در تحولات دینی و مذهبی تبرستان در قرن سوّم تا اوایل قرن هفتم را بررسی نماییم. اسناد و مدارک تاریخی نشان می دهد که آل باوند سهم مهمی در توسعه و ترویج اسلام شیعی در منطقه تبرستان داشته اند. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی می باشد بر اساس مطالعات کتابخانه ای که با بررسی مقالات، پایان نامه ها و منابع و مأخذ تاریخی در موارد جغرافیایی،اجتماعی و سیاسی، سلسله ای مورد بررسی قرار گرفته است.
